JAKIE PRZERWY W PRACY POWINIEN ZAPEWNIĆ PRACOWNIKOWI PRACODAWCA
Przepisy prawa pracy dają pracownikowi prawo do określonych przerw w wykonywaniu pracy. Mimo nieświadczenia pracy, za większość przerw zachowuje on prawo do wynagrodzenia.
Czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy. Zatem do czasu pracy wlicza się nie tylko okres wykonywania pracy, ale także:
- oczekiwanie na przydział pracy,
- niewykonywanie pracy w razie przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy albo niezawinionego przestoju (art. 81 k.p.),
- przerwy w pracy:
– 15-minutowa przerwa na spożycie posiłku (art. 134 k.p.),
– z tytułu pracy w warunkach szczególnie szkodliwych lub uciążliwych dla zdrowia (art. 145 par. 1 k.p.),
– na karmienie dziecka piersią (art. 187 k.p.),
– po godzinie pracy z komputerem (par. 7 rozporządzenia w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe),
– 15-minutowa przerwa na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek (art. 17 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych),
– 30-minutowa przerwa pracownika młodocianego, którego dobowy wymiar czasu pracy przekracza 4,5 godziny (art. 202 par. 3 k.p.),
- szkolenie bhp (art. 2373 par. 3k.p.),
- niewykonywanie pracy w związku z przeprowadzaniem badań okresowych i kontrolnych w godzinach pracy (art. 229 par. 3 k.p.),
- przeprowadzanie w godzinach pracy badań lekarskich w związku z ciążą (art. 185 par. 2 k.p.),
- niewykonywanie pracy w związku z wzięciem udziału w konsultacjach, o których mowa w art. 237″” k.p.
- nauka młodocianego w wymiarze wynikającym z obowiązkowego programu zajęć szkolnych, bez względu na to, czy odbywa się ona w godzinach pracy (art. 202 par. 3 k.p.).
Więcej w Gazecie Prawnej.