Trzeci filar a koszty uzyskania przychodu

, autor: Edyta Głębicka , oprac.: GR

lut 18, 2008


   
CZY FISKUS POZWOLI ZALICZYĆ DO KOSZTÓW SKŁADKI NA TRZECI FILAR
 
GRUPOWE UBEZPIECZENIE NA ŻYCIE

Urzędnicy zaczynają przyznawać racją firmom, które opłacają za pracowników składki emerytalne w ramach tzw. III filaru z ubezpieczeniem na życie i zaliczają je do kosztów podatkowych

Do niedawna organy podatkowe i resort finansów konsekwentnie twierdziły, że składki płacone do programu emerytalnego podlegają takim samym ograniczeniom, jak wszystkie składki ubezpieczeniowe płacone przez pracodawców na rzecz pracowników. Co do zasady są one wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (ustawa o CIT). Organów podatkowych nie przekonywały orzeczenia sądów administracyjnych, które twierdziły, że należy rozpatrywać odrębnie umowy ubezpieczenia zawierane jako pracownicze programy emerytalne i inne umowy ubezpieczenia pracowników.

Korzystne wyroki sądów…

WSA w Gdańsku w wyroku z 15 maja 2007 r. (I SA/Gd 375/06) orzekł, że art. 15 ust. 1 ustawy o CIT jest samodzielną podstawą zaliczania do kosztów podatkowych wydatków ponoszonych przez pracodawcę w związku z opłacaniem składek podstawowych na pracowniczy program emerytalny. Nie jest to jedyny korzystny dla podatników wyrok Kolejny wydał 20 czerwca 2007 r. WSA w Gliwicach (I SA/ GL 1485/06). Wynika z niego, że art. 15 ust id ustawy o CIT nie jest doprecyzowaniem zasady ogólnej wynikającej z art 15 ust 1 tej ustawy, lecz stanowi samodzielną podstawę do zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków ponoszonych przez pracodawcę w związku z opłacaniem składek podstawowych na pracowniczy program emerytalny, prowadzony w formie grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym.


Resort powinien zmienić zdanie

Argumenty zawarte w skardze zostały w całości uwzględnione. Organ podatkowy przyznał, że art. 15 ust. id ustawy o CIT stanowi samodzielną podstawę zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z realizowaniem pracowniczych programów emerytalnych niezależnie od ich formy. Wskazuje na to zarówno konstrukcja całego przepisu, wykładnia historyczna, jak i cel wprowadzenia preferencji dla pracodawców realizujących zadania z zakresu III filaru ubezpieczeń. Izba skarbowa wskazała również na jednolicie kształtującą się linię orzecznictwa w tej sprawie.

Pozostaje nadzieja, że inne organy podatkowe, w tym minister finansów, zaczną respektować orzecznictwo sądów administracyjnych, co jest przecież ich powinnością wynikającą z ordynacji podatkowej.

Więcej w Gazecie Prawnej z 18 lutego 2008 r.