Z ulg rehabilitacyjnych korzysta ponad dwadzieścia tysięcy łodzian. To największa grupa osób posiadających przywileje podatkowe. A ponieważ wszyscy powinni już z ZUS-u otrzymać informację o swoich ubiegłorocznych dochodach, warto sprawdzić, o jakie wydatki możemy zmniejszyć podatek.
KOMU PRZYSŁUGUJE ULGA
Ulga podatkowa przysługuj e osobie niepełnosprawnej, czyli zakwalifikowanej do jednego z trzech stopni niepełnosprawności (dotyczy też osób, które nie ukończyły 16. roku życia). Prawo do niej ma również rencista z orzeczoną całkowitą lub częściową niezdolnością do pracy, a także otrzymujący rentę szkoleniową lub socjalną.
Odliczenia podatkowe przysługują samym niepełnosprawnym lub utrzymującym ich krewnym: współmałżonkowi, dzieciom własnym lub przysposobionym, dzieciom obcym przyjętym na wychowanie, pasierbowi, rodzicom, teściom, ojczymowi, macosze, zięciowi i synowej. Mogą oni odliczyć wydatki na utrzymanie i rehabilitację niepełnosprawnego, gdy jego dochody w 2006 roku nie przekroczyły 9120 zł.
Wydatki rehabilitacyjne są odliczane pod warunkiem, że nie były zwrócone w jakiejkolwiek formie przez urzędy lub organizacje.
BEZ OGRANICZEŃ
Bez ograniczeń odliczane są wydatki na:
– adaptację i wyposażenie mieszkań lub budynków stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności
– przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności
– zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających czynności życiowe (wózki inwalidzkie, aparaty słuchowe, protezy)
– zakup wydawnictw i materiałów szkoleniowych związanych z niepełnosprawnością
– pobyt na turnusie rehabilitacyjno-usprawniającym
– pobyt na leczeniu sanatoryjnym
– pobyt w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, opiekuńczo-pielęgnacyjnych, szkolno-wychowawczych
– zabiegi rehabilitacyjno-usprawniające
– opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze dla osób z I grupą inwalidztwa (całkowicie niezdolne do pracy i samodzielnej egzystencji)
– tłumacza języka migowego
– kolonie i obozy dla dzieci niepełnosprawnych oraz dzieci osób, które są niepełnosprawne
– konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne osoby niepełnosprawnej (karetką), a w przypadku gdy posiada ona I lub II grupę inwalidztwa oraz gdy chodzi o niepełnosprawne dzieci do 16 lat – innymi środkami transportu sanitarnego
– przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem na turnusie rehabilitacyjno-usprawniąjącym lub z leczeniem sanatoryjnym albo przebywaniem na koloniach i obozach dla dzieci niepełnosprawnych.
Wszystkie podane wydatki nie podlegają żadnym ograniczeniem co do ich wysokości. Wymagane są jednak rachunki dowodzące ich poniesienia.
Z LIMITEM
Odliczeniu podlegają (do podanego w ustawie limitu) również inne wydatki. Oto one:
– niewidomi i niedowidzący z I lub II grupą inwalidztwa orzeczoną z powodu tego schorzenia oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy odliczają do 2280 zł za opłacenie przewodników
– niewidomi i niedowidzący z I lub II grupą inwalidztwa orzeczoną z powodu tego schorzenia odliczają do 2280 zł na utrzymanie psa przewodnika
– używanie własnego (lub będącego współwłasnością) samochodu osobowego przez niepełnosprawnego zaliczonego do I lub II grupy – 2280 zł.
W tym ostatnim przypadku auto może być też własnością krewnego, który ma na utrzymaniu niepełnosprawnego.
Kwoty te odpisujemy od dochodu.
Wydatki z tej grupy nie muszą być dokumentowane żadnymi rachunkami.
Wystarczy oświadczenie, że np. korzystało się
z pomocy innej osoby przy wyjściach z domu lub posiada się psa, który pełni rolę przewodnika (urząd czasem sprawdza rasę i kwalifikacje czworonoga).
LEKARSTWA
Jeżeli w danym miesiącu osoba niepełnosprawna wydała na 1 Leki kwotę przekraczającą 100 złotych, to takie nadwyżki z różnych miesięcy sumuje się i również odlicza od dochodu. Wymagane są faktury z apteki, a recepty powinny być wystawione przez lekarza specjalistę.