Odliczenie od dochodu przysługuje, jeżeli wydatki te nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, PFRON lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały nam zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Jeśli wydatki te były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), to odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W ramach ulgi rehabilitacyjnej są pewne wydatki, które można odliczyć od dochodu i nie trzeba ich dokumentować. Są to: wydatki na utrzymanie psa przewodnika; używanie samochodu osobowego na konieczne przejazdy osób niepełnosprawnych; na opłacenie przewodnika dla osoby niewidomej lub z niepełnosprawnością narządu ruchu.

Podlegają one odliczeniu w granicach limitu kwotowego wynoszącego 2280 zł rocznie. Pamiętajmy, że brak obowiązku dokumentowania wydatków podlegających odliczeniu nie oznacza, że możemy odliczyć kwotę, której faktycznie nie wydaliśmy.

W przypadku gdy zarówno podatnik, jak i jego małżonek są osobami niepełnosprawnymi, każdemu z nich odrębnie przysługuje odliczenie w granicach limitu 2280 zł wydatków na używanie samochodu osobowego na konieczne przejazdy na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Ustawodawca nie zastrzegł tu, że limit ten jest łączny dla obojga małżonków.

Podwójny limit odliczenia nie przysługuje natomiast rodzicom będącym współwłaścicielami samochodu osobowego, którym dowożą niepełnosprawne dziecko na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.

Opracowanie: Adam Banaszek

Więcej w Gazecie Prawnej z 16 czerwca 2008 r.