VAT przy leasingu nieruchomości

Rzeczpospolita , autor: Krzysztof Kaczmarek i Małgorzata Dankowska , oprac.: GR

lip 7, 2008

Rzeczpospolita z 7 maja 2008 r. publikuje kilka artykułów dotyczących podatkowego rozliczania leasingu nieruchomości. W materiale czytamy m.in.


JAK ROZLICZYĆ VAT PRZY LEASINGU NIERUCHOMOŚCI
Rzeczpospolita / 07.07.2008 / Krzysztof Kaczmarek i Małgorzata Dankowska

W kodeksie cywilnym leasing zdefiniowany jest jako umowa, w której finansujący w ramach działalności swojego przedsiębiorstwa oddaje korzystającemu do używania (lub używania i pobierania pożytków) rzecz na czas oznaczony, a korzystający płaci finansującemu wynagrodzenie pieniężne w ratach, równe przynajmniej cenie z tytułu nabycia tej rzeczy przez finansującego.

Kolejna definicja leasingu oraz jego rodzajów została zawarta w ustawie o rachunkowości. Określa ona leasing jako umowę, zgodnie z którą finansujący oddaje korzystającemu środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne do odpłatnego używania lub również pobierania pożytków na czas oznaczony. Ustawa określa ponadto sposób wykazywania przedmiotu leasingu odpowiednio w księgach rachunkowych korzystającego lub finansującego.

Podatkowa definicja leasingu środków trwałych została określona w przepisach o podatku dochodowym. Zgodnie z nimi umowa leasingu jest umową nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną, na mocy której finansujący oddaje korzystającemu do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty. Istotą podatkowej kwalifikacji umowy leasingu jest zatem jej odpłatność oraz przedmiot: oddanie do używania (lub dodatkowo pobierania pożytków) wyżej wymienionych aktywów.

Jak więc widać, dana umowa może być różnie kwalifikowana na gruncie poszczególnych ustaw. Przykładowo w praktyce często występują sytuacje, w których jedna umowa traktowana jest dla celów bilansowych jako leasing finansowy, dla celów podatkowych zaś jako leasing operacyjny. Określenie rodzaju umowy dla celów rachunkowych nie jest zatem warunkiem wystarczającym do prawidłowego ustalenia jej podatkowego sposobu rozliczania.

Zgodnie z ustawami o podatku dochodowym za leasing podatkowy uznaje się umowę, która spełnia łącznie następujące warunki:

1) jest zawarta na czas oznaczony (w odniesieniu do nieruchomości na czas nie krótszy niż dziesięć lat);

2) suma ustalonych w niej opłat netto jest równa co najmniej wartości początkowej leasingowanego środka trwałego.

Jeśli są spełnione powyższe warunki, ale w umowie zawarte jest postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, traktuje się ją jako leasing finansowy. W przeciwnym razie umowa zostanie zakwalifikowana jako leasing operacyjny.

Umowę leasingu gruntów, która spełnia wymienione w pkt 1 i 2 warunki, z perspektywy podatkowej traktuje się na zasadach analogicznych do leasingu finansowego. Ustawodawca przewidział co prawda odrębną kategorię leasingu w postaci leasingu gruntów, lecz wynika to głównie z tego, że grunty nie podlegają amortyzacji. Niewskazanie gruntów jako przedmiotu leasingu w przepisach oznaczałoby zatem, że leasing gruntów nie stanowiłby w ujęciu podatkowym umowy leasingu, lecz dzierżawy. W sytuacji bowiem gdy dana umowa nie spełnia warunków wymaganych do uznania jej za umowę leasingu podatkowego, wywodzi się z niej skutki podatkowe przewidziane dla umów najmu i dzierżawy.

Opracowanie: Adam Banaszek

Więcej w Rzeczpospolitej z 7 lipca 2008 r.