Podstawowym założeniem rehabilitacji funkcjonalnej jest ukierunkowanie na pacjenta, co oznacza, że jest ona dostosowana do stanu pacjenta, kładzie nacisk na problem konkretnej osoby, wzorowana jest na naturalnych ruchach człowieka, jest bezbolesna, zakłada pełną akceptację wyznaczanych zadań.

Próbując najprościej określić, czym jest rehabilitacja funkcjonalna, Marta Mierzwa-Molenda, międzynarodowy terapeuta IPNFA, odpowiada, że jest to terapia, która ma przywrócić u pacjenta zaburzoną funkcję. Fizjoterapeuta Aleksander Kucza, dyplomowany terapeuta metod PNF, Kaltenborn-Evjenth, McKenzie, uzupełnia tę definicję.

– Rehabilitacja funkcjonalna nie jest jakąś odrębną metodą terapii. Staramy się jednak jako terapeuci pracować bliżej pacjenta – tłumaczy Aleksander Kucza. – Rozpoczynając terapię, nie pytamy pacjenta, ile ma lat, tylko jakie jest jego hobby, czego pragnie, a potem staramy się te pragnienia urzeczywistniać, sprawiać, aby pacjent mógł realizować hobby. A pragnienia bywają bardzo różne – jedni pacjenci chcą tańczyć, inni latać na paralotni, inni chcą się uniezależnić, ucząc się samodzielnie przesiadać z łóżka na wózek, a jeszcze inni marzą o tym, żeby podrapać się po nosie.

przeczytaj cały artykuł >>