Staż absolwencki przeciwdziała bezrobociu wśród absolwentów. Zarejestrowany w powiatowym urzędzie pracy (PUP) bezrobotny absolwent może być zatrudniony na taki właśnie staż przez dowolnego pracodawcę.

Wszelkie koszty ponosi urząd pracy. Pracodawca nie musi płacić mu pensji ani opłacać składek na ubezpieczenia społeczne. Tym samym nie ma obowiązku ujmowania go na liście płac i wysyłania deklaracji do ZUS. Jeśli taki pracownik zachoruje, przedsiębiorca nie musi mu płacić ani wynagrodzenia chorobowego, ani zasiłku chorobowego za okres nieobecności.

Nie ma również obowiązku wypłacania stażyście wynagrodzenia za urlop albo ekwiwalentu za niewykorzystane dni wolne. Nie udziela mu bowiem urlopu wypoczynkowego, takiego jak osobom zatrudnionym na umowę o pracę.

Pracodawca może przyjąć osobę na staż na podstawie umowy zawartej ze starostą. Nie nawiązuje z nią umowy o pracę. Staż bowiem nie jest jedną z form zatrudnienia w rozumieniu kodeksu pracy.

Zanim przedsiębiorca zatrudni w swojej firmie stażystę, musi złożyć w powiatowym urzędzie pracy wniosek o przyjęcie takiej osoby.

Starosta ma 30 dni na rozpatrzenie wniosku. Jeżeli wyda decyzję pozytywną, wówczas trzeba będzie zawrzeć umowę. Jej stronami będą właśnie firma przyjmująca daną osobę na staż oraz starosta.

Może się zdarzyć, że osoba odbywająca staż zachoruje albo z nieusprawiedliwionych przyczyn nie stawi się w pracy. Wówczas należy niezwłocznie poinformować o tym powiatowy urząd pracy, w którym ta osoba jest zarejestrowana. ”Niezwłocznie” oznacza, że należy to zrobić nie później niż w ciągu siedmiu dni.

Pracodawca nie ma obowiązku zatrudnić stażysty po ukończonym stażu. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy takie zobowiązanie zostało wcześniej zapisane w umowie ze starostą.

Jeśli stażysta lekceważy swoje obowiązki, można oczywiście go zwolnić. Jest to jednak dopuszczalne w określonych sytuacjach. Taka możliwość istnieje na przykład wówczas, gdy z przyczyn nieusprawiedliwionej nieobecności bezrobotny opuści więcej niż jeden dzień pracy.

Stażysta nie jest pracownikiem w rozumieniu kodeksu pracy. A zatem nie może być obarczony odpowiedzialnością materialną jak osoba zatrudniona na umową o pracę.

Więcej w Rzeczpospolitej z 18 grudnia 2008 r.