Rozwiązywanie stosunku pracy wyłącznie z powodu przekroczenia przez pracownika wieku emerytalnego i nabycia prawa do emerytury jest przejawem dyskryminacji. Tak orzekł siedmioosobowy skład Izby Pracy Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego, odpowiadając na pytanie rzecznika praw obywatelskich z października 2008 r. (uchwała z 21 stycznia 2009 r., U PZP 13/08).

Po orzeczeniu pracodawcy nie będą mogli wskazać osiągnięcia wieku emerytalnego i nabycia prawa do emerytury jako jedynej przyczyny zwolnienia, zwłaszcza jeśli np. zwolnienia w zakładzie pracy mają służyć racjonalizacji zatrudnienia.

Zwalniane z pracy osoby starsze mogą teraz zarzucać pracodawcy podanie nieprawdziwych przyczyn rozwiązania stosunku pracy. Mogą domagać się one przywrócenia do pracy lub odszkodowania, twierdząc, że dobrze wykonywały swoje obowiązki, a firma zwolniła je tylko dlatego, że osiągnęły wiek emerytalny i nabyły prawo do emerytury.

Zgodnie z art. 39 Kodeksu pracy pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż cztery lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku (z wyjątkami). Natomiast pracownik, który osiągnął już wiek emerytalny, mógł być dotychczas zwolniony tylko z tego właśnie powodu.

Opracowanie: Ewa Suszek

Więcej w Gazecie Prawnej z 26 stycznia 2009 r.