Stosując odpowiednią politykę cen transferowych, można obniżyć łączne obciążenia podatkowe w grupie powiązanych spółek.

Wykorzystując istniejące różnice w zakresie wartości rynkowych określonych produktów, można alokować dochody w atrakcyjnej podatkowo spółce. Może nią być np. spółka, która ma do rozliczenia stratę podatkową z lat ubiegłych, lub taka, która korzysta ze zwolnienia podatkowego albo ma siedzibę w kraju o niższej w porównaniu z Polską stawce podatkowej czy nawet mającym wyższą stawkę podatkową, ale bardziej liberalne przepisy dotyczące ustalania podstawy opodatkowania.

Działania optymalizacyjne mogą polegać np. na przypisaniu w ramach określonej transakcji dodatkowych funkcji spółce, której dochody są korzystniej opodatkowane. Może ona wówczas w sposób uzasadniony rościć sobie zapłatę wyższego wynagrodzenia, ponieważ zwiększył się zakres jej świadczeń (funkcji, ryzyka). Bardziej rentowne funkcje powinny być przyporządkowane spółce, która podlega bardziej atrakcyjnemu opodatkowania. Funkcje nie przynoszące wysokich zysków (np. badawczo-rozwojowe) powinny być przypisane do spółki z siedzibą w państwie o restrykcyjnych przepisach podatkowych (np. wysokiej stawce podatkowej), ale oferującym pomoc publiczną.
 
Powiązane firmy stosujące ceny transferowe nie powinny zapominać o nieodpłatnych świadczeniach. Takie świadczenia, bez ustalenia ekwiwalentnego wynagrodzenia, mogą generować podatek zarówno po stronie korzystającego, jak też spółki je udzielającej.

Opracowanie: Ewa Suszek

Więcej w Rzeczpospolitej z 5 marca 2009 r.