Od 1 stycznia 2009 r. osobom, które w okresie wskazywanym do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia wykonywały pracę w ramach stosunku pracy, ale nie mają możliwości udowodnienia wysokości uzyskiwanego wynagrodzenia, ZUS przyjmuje w każdym roku, w którym była wykonywana ta praca, obowiązujące wówczas minimalne wynagrodzenie pracowników. Dotyczy to nie tylko osób, które, począwszy od 1 stycznia 2009 r., będą się ubiegały o emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy po raz pierwszy, ale chodzi też o te, które już mają ustalone prawo do świadczenia, a w podstawie wymiaru – za okres, w którym pozostawały w zatrudnieniu w ramach stosunku pracy – mają przyjęte wynagrodzenie zerowe. Ponadto obejmuje to również przypadki, w których przy ustalaniu kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenie zerowe oraz świadczeń dla repatriantów.

Minimalne wynagrodzenie przyjmuje się wyłącznie za okres, w którym wnioskodawca podlegał ubezpieczeniom społecznym z tytułu ubezpieczenia pracowniczego. Kwotę minimalnego wynagrodzenia przyjmuje się również za okresy, w których pracownik pozostający w stosunku pracy pobierał wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy oraz kwoty zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego i opiekuńczego, oraz świadczenia rehabilitacyjnego.

Więcej w Rzeczpospolitej z 5 marca 2009 r.