Z ustawy o VAT wynika, że prawo do odliczenia tego podatku nie jest w żaden sposób związane z możliwością zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu. Ograniczenie to zostało wykreślone z dniem 1 grudnia 2008 r. Dzięki temu organy podatkowe złagodziły swoje podejście do rozliczania VAT od niedoborów. Chodzi o sytuacje, gdy przedsiębiorca nie podjął wszelkich racjonalnych kroków, aby zapobiec stratom lub zostały nimi obciążone osoby odpowiedzialne materialnie za powierzone im składniki majątku. Wtedy niedobory nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. W związku z tym w takiej sytuacji przed 1 grudnia ubiegłego roku organy podatkowe twierdziły, że VAT odliczony od zakupów powinien zostać skorygowany.
W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia VAT należnego o podatek naliczony w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Utrata lub uszkodzenie towarów nie powoduje konieczności korekty VAT, co potwierdza interpretacja m.in. Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 27 stycznia 2009 r. (ITPP1/443-1034/08/MN).
Jeśli przedsiębiorca nie dopełnił wszelkich starań, aby zapobiec stratom lub niedobory są zawinione przez pracowników, to nie można ich zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
Firmy, które chcą zaliczyć niedobory do kosztów uzyskania przychodów, muszą je szczegółowo wyjaśnić i udokumentować. Niedopuszczalne są uproszczenia polegające na ustaleniu limitu dopuszczalnych strat.
Opracowanie: Ewa Suszek
Więcej w Rzeczpospolitej z 5.05.2009 r.