Jeśli przedsiębiorca zatrudnia ponad 20 pracowników i nie tworzy zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, to mimo, że wypłaca zatrudnionym świadczenia nazywane urlopowymi, nie będą one kosztami podatkowymi.
Potwierdził to minister finansów w piśmie z 17 kwietnia 2009 r. (DD6/033/28/KWW/09/PK–169).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust 1 ustawy.
Wydatki na działalność socjalną objętą przepisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych nie mogą być zaliczane do kosztów podatkowych. Za działalność socjalną uznawane są m.in. usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku. Wydatki pracodawcy na dofinansowanie pracownikom kosztów urlopu wypoczynkowego niewątpliwie są wydatkami związanymi z wypoczynkiem. Ustawodawca przewidział możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych tego rodzaju wydatków, pod warunkiem że mają one charakter świadczenia urlopowego, które jest przewidziane i wypłacane zgodnie z przepisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Świadczenie urlopowe może być wypłacane przez pracodawcę zatrudniającego według stanu na 1 stycznia danego roku podatkowego mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, jeżeli nie został utworzony zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.

Opracowanie: Ewa Suszek

Więcej w Rzeczpospolitej z 6.05.2009 r.