Aby obliczyć zaliczkę na podatek, płatnik może zastosować koszty uzyskania przychodów w wysokości 50 proc, ale tylko do tej części wynagrodzenia podwładnego, która odpowiada pracy twórczej.
O przychodach z korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami można mówić wtedy, gdy spełnione są dwa przesłania. Po pierwsze konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania.
Po drugie osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.
W umowach które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, że przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych określa ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z nią, jeśli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.
W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim, jak i nie będących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności niechronionych prawem autorskim.
Więcej w Rzeczpospolitej z 21 maja 2009 r.