Pracodawca ma możliwość rozwiązania umowy w trybie natychmiastowym nie tylko wówczas, gdy pracownik zawinił, np. popełnił przestępstwo, ale także wtedy, gdy jest on przez długi czas nieobecny w pracy z powodu choroby.
Pracodawca ma prawo rozwiązać z pracownikiem umowę w trybie natychmiastowym. Sąd Najwyższy w wyroku z 9 października 1991 r. (III AUr 254/91) podkreślił, że artykuł 53 k.p. nie nakazuje zakładowi pracy rozwiązania umowy o pracę, jeżeli zachodzą określone w tym przepisie warunki niezdolności pracownika do pracy, lecz tylko stwarza dla zakładu pracy prawną możliwość takiego rozwiązania stosunku pracy, z której firma może nie skorzystać.
Pracownik powinien wiedzieć, że w oświadczeniu pracodawcy o rozwiązaniu z nim umowy bez wypowiedzenia musi być wskazana przyczyna uzasadniająca rozwiązanie umowy oraz pouczenie o przysługującym mu prawie odwołania do sądu pracy.
Niektórzy pracownicy są chronieni przed możliwością rozwiązania umowy w tym trybie, np. kobiety w ciąży nie można zwolnić z powodu długiego przebywania na zwolnieniu lekarskim, członka organizacji związkowej można zwolnić po uzyskaniu zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej.
Długość okresu, przez który nie można rozwiązać umowy o pracę z pracownikiem nieobecnym z powodu choroby, zależy przede wszystkim od tzw. zakładowego stażu pracy pracownika (od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy, a nie we wszystkich firmach).
Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę w trybie natychmiastowym, jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwała: dłużej niż trzy miesiące, gdy pracownik był zatrudniony u tego pracodawcy krócej niż sześć miesięcy, dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze trzy miesiące, gdy pracownik był zatrudniony u tego pracodawcy co najmniej sześć miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową.
Więcej w Rzeczpospolitej z 29 maja 2009 r.