Przedsiębiorca, który jest w trudnej sytuacji finansowej, może złożyć wniosek o ulgę w spłacie swoich należności. Fiskus sprawdzi jednak, czy wolno mu ją przyznać.
Decyzja o tym, czy przyznać ulgę, należy do organu podatkowego. Musi więc zweryfikować, o jaki rodzaj wsparcia chodzi w danej sprawie. Podatnik powinien mu w tym pomóc, choć z przepisów nie wynika, że ma obowiązek określić we wniosku rodzaj pomocy, z jakiej chce skorzystać.
Przepisy nie określają, jakie elementy ma zawierać wniosek o ulgę w spłacie podatków. W ordynacji podatkowej zostały tylko wskazane warunki jej przyznania. Nie można więc uznać, że podatnik, który nie wskazał, z jakiego rodzaju pomocy chce skorzystać, nie ma szans na pozytywne rozstrzygnięcie.
Jeśli przedsiębiorca występuje pierwszy raz o rozłożenie zapłaty podatku na raty, a wcześniej nie korzystał z pomocy de minimis lub z pomocy publicznej, to zakładając, że dotychczas nie miał problemów z regulowaniem zobowiązań podatkowych, urząd może zakwalifikować taką ulgę jako nie stanowiącą pomocy publicznej. W takim wypadku ulgę uznaje się za optymalizację należności publicznoprawnych, a nie zmniejszenie obciążenia podatkowego. Warto pamiętać, że we wniosku musimy wykazać, że są spełnione warunki przyznania ulgi.
Więcej w Rzeczpospolitej z 8 czerwca 2009 r.