Wcześniejsza emerytura ustalana na podstawie art. 184 ustawy emerytalnej dla osoby, która obniżony wiek emerytalny osiągnęła w 2009 roku, stanowi 80 proc. emerytury obliczanej według dotychczasowych zasad oraz 20 proc. emerytury ustalanej na nowych zasadach, czyli poprzez podzielenie podstawy jej obliczenia przez tzw. średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danej osoby, określonym w ukończonych latach i miesiącach.
Podstawą obliczenia emerytury jest suma zwaloryzowanego kapitału początkowego oraz składek na ubezpieczenie emerytalne zaewidencjonowanych na indywidualnym koncie ubezpieczonego w ZUS do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata tego świadczenia, z uwzględnieniem ich waloryzacji.
Kapitał początkowy oblicza się poprzez pomnożenie emerytury ustalonej na dzień 1 stycznia 1999 r. (tzw. emerytury hipotetycznej) przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku 62 lat, czyli przez 209 miesięcy. Wyliczając kapitał początkowy, ZUS ustala więc najpierw wysokość tzw. emerytury hipotetycznej, która stanowi sumę trzech składników:
– 24 proc. kwoty bazowej z II kwartału 1998 r. (to jest 1220,89 zł) x współczynnik P,
– po 1,3 proc. podstawy wymiaru za każdy rok okresów składkowych,
– po 0,7 proc. podstawy wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych.
Przy ustalaniu podstawy obliczenia emerytury dla osób przechodzących na emeryturę w obniżonym wieku na podstawie art. 184 ustawy emerytalnej przeliczeniu podlega ustalony dla tych osób kapitał początkowy. W tym celu ZUS oblicza różnicę pomiędzy wiekiem 60 lat dla kobiety lub 65 dla mężczyzny a wiekiem, w którym powstało prawo do emerytury, wyrażonym w latach i miesiącach.
Następnie tak ustalony okres dodaje do ustalonego na dzień 1 stycznia 1999 r. stażu składkowego i od nowego wymiaru tych okresów oblicza ponownie kapitał początkowy, który następnie jest waloryzowany.
Więcej w Gazecie Prawnej z 9 czerwca 2009 r.