Prawo do wynagrodzenia za okresy niezdolności do pracy z powodu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną na podstawie art. 92 kp. zachowują pracownicy, a także osoby: wykonujące pracę nakładczą oraz odbywające służbę zastępczą.
Za okres niezdolności do pracy z powodu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną – trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku osoby, która ukończyła 50, rok życia – trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego – pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, które pracodawca finansuje z własnych środków.
Za niezdolność do pracy z powodu choroby uznaje się także:
– niemożność wykonywania pracy w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o chorobach zakaźnych i zakażeniach,
– okresy przebywania ubezpieczonego w stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia od alkoholu oraz w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji psychotropowych,
– niemożność wykonywania pracy z powodu poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów.
Okres 33 dni (14 dni), ustala się, sumując wszystkie niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym, niezależnie od występujących między nimi przerw oraz czy pracownik w danym roku kalendarzowym jest zatrudniony u jednego pracodawcy, czy pracował w kilku zakładach pracy.
Wynagrodzenie za czas choroby przysługuje w wysokości 8o proc. wynagrodzenia stanowiącego jego podstawę wymiaru. Ale pracodawca może podjąć decyzję, że w okresie 33 dni niezdolności do pracy pracownika w roku kalendarzowym wynagrodzenie to będzie wypłacał w wysokości wyższej.
Niezależnie od tej decyzji na podstawie art. 92 § 1 pkt 2 i 3 kp. wynagrodzenie za czas choroby przysługuje w wysokości 100 proc., jeżeli niezdolność do pracy:
– spowodowana jest wypadkiem w drodze do pracy łub z pracy,
– przypada na okres ciąży,
– spowodowana jest poddaniem się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów.
Wynagrodzenie chorobowe za okres pobytu w szpitalu przysługuje w wysokości co najmniej 80 proc. lub 100 proc. podstawy jego wymiaru
Okres tzw. wyczekiwania na prawo do zasiłku chorobowego wynosi 30 dni i oznacza okres trwania ubezpieczenia chorobowego uprawniającego do zasiłku. Zasadę tę stosuje się także do wynagrodzenia za czas choroby.
Wynagrodzenie za czas choroby oblicza się na zasadach określonych dla zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy .
Prawo do wynagrodzenia za czas choroby, dokumentują:
– zaświadczenie lekarskie wystawione przez lekarza na druku ZUS ZLA.
– zaświadczenie lekarskie stwierdzające stan ciąży,
– karta wypadku w drodze do pracy lub z pracy,
– zaświadczenie lekarskie, gdy niezdolność do pracy jest spowodowana poddaniem się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów.
Więcej w Rzeczpospolitej z 9 czerwca 2009 r.