Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala przedsiębiorcom na podjęcie decyzji o amortyzowaniu budynków mieszkalnych wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, a także lokali mieszkalnych lub mieszkań wykorzystywanych do celów firmy. Prawo do ich amortyzacji i zaliczania w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych mają także osoby wynajmujące je lub wydzierżawiające.

Przedsiębiorca czy wynajmujący może podjąć decyzję o amortyzacji w chwili rozpoczęcia używania domu czy mieszkania na potrzeby firmy albo wynajmowania, w trakcie używania czy wynajmowania w dowolnym miesiącu roku.

Jeśli wartość początkowa domu czy lokalu została ustalona metodą uproszczoną, to nie wpisuje się ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Natomiast odpisów amortyzacyjnych dokonuje się według stawki amortyzacyjnej 1,5% w każdym roku podatkowym w całym okresie wynajmowania, wydzierżawiania albo używania przez właściciela w jego działalności gospodarczej.

Zdaniem Ministerstwa Finansów osoba, która ustaliła wartość początkową stosownie do art. 22g ust. 10 ustawy o PIT, a więc metodą uproszczoną, nie może w trakcie amortyzacji zmienić tego i ustalić jej na zasadach ogólnych.

Połączenie ustalenia wartości początkowej w sposób uproszczony oraz amortyzacji według
stawki indywidualnej jest niedopuszczalne.