Jeśli strony umowy dzierżawy ustalą, że dzierżawca będzie zwracać właścicielowi wydatki związane z podatkiem od nieruchomości, to suma tych wydatków będzie dla dzierżawcy kosztem podatkowym.
W praktyce często się zdarza, że spółki lub osoby prowadzące działalność gospodarczą dzierżawią grunty od osób fizycznych. Ponoszą przy tym opłaty za dzierżawę. Zwracają też właścicielom gruntów wydatki, jakie ci ponoszą na opłacenie podatku od nieruchomości.
Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z 10 marca 2009 r. (ITP-B3/423-724/08/MK) wyjaśnia, że zgodnie z ustawą o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Gdy w umowie dzierżawy zapisane zostanie postanowienie modyfikujące na potrzeby danego kontraktu ogólne zasady podatkowe (dzierżawca zobowiązuje się, poza uiszczaniem określonego czynszu, pokrywać również koszty eksploatacji dzierżawionej nieruchomości wynikające z konieczności rozliczania obciążającego ją podatku), to i tak nie wyeliminuje to obowiązku podatkowego spoczywającego na właścicielu nieruchomości (w tym wypadku wydzierżawiającym).
Jeśli zatem opodatkowana nieruchomość jest wydzierżawiana przez jej właściciela, to właściciel, czyli wydzierżawiający, jest w świetle uregulowań podatkowych podatnikiem podatku od nieruchomości.
Jeżeli zatem strony dzierżawy ustaliły, że dzierżawca będzie obowiązany zwracać właścicielowi wydatki związane z podatkiem od nieruchomości, to suma tych wydatków stanowić będzie dla dzierżawcy koszt uzyskania przychodu.. Co się zaś tyczy wydatków związanych z opłatami za używanie gruntu, stanowią one również element kosztów stałych, które są ponoszone w związku z samym faktem posiadania zależnego gruntów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Stanowią więc pośredni koszt uzyskania przychodów.
Więcej w Rzeczpospolitej z 19 czerwca 2009 r.