Gdy podatnik kupuje dodatkowe urządzenie, którego jednostkowa wartość przekracza 3500 zł i może ono współpracować z wieloma innymi, stanowi samodzielny środek trwały.
Firma budowlana zakupiła szalunki, za które otrzymała fakturę w wysokości netto 8000 zł oraz podpory do szalunków zafakturowane osobno o wartości 4500 złotych netto. Jak należy zakwalifikować te zakupy w ewidencji środków trwałych: łącznie czy każdy z nich będzie stanowił odrębny środek trwały.
To, czy szalunki i podpory do nich stanowią odrębne środki trwałe, zależy od tego, czy spełnione są warunki z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przepisu tego wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
– budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
– maszyny, urządzenia i środki transportu,
– inne przedmioty,
o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Jeżeli podpory do szalunków nie będą zdatne do użytku jako odrębne środki trwałe, to tym samym należy je uznać za część składową szalunków. Tak byłoby na przykład, gdyby podpory miały wymiary pozwalające na wykorzystanie ich tylko do szalunków kupionych za 8000 zł netto.
Żeby więc mówić o części składowej, musimy mieć do czynienia z sytuacją, gdy odłączenie podpory od szalunku powodowałoby uszkodzenie lub istotną zmianę tego ostatniego lub całości składającej się z szalunku i podpory.
Więcej w Rzeczpospolitej z 22 czerwca 2009 r.