Świadczenia urlopowe wypłacane przez firmy nie tworzące zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (zfśs), a zatrudniające ponad 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, nie są kosztami uzyskania przychodów. Takie jest najnowsze stanowisko ministra finansów wyrażone w interpretacji indywidualnej z 17 kwietnia 2009 r. (DD6/033/28/KWW/09/PK-169).
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zfśs. Kosztem takim są świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zfśs. Z tego wynika, że wydatki na działalność socjalną uregulowaną przepisami ustawy o zfśs nie mogą być zaliczane do kosztów podatkowych.
Świadczenie urlopowe może być wypłacane przez pracodawcę zatrudniającego według stanu na 1 stycznia danego roku podatkowego mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, jeżeli nie został utworzony zfśs (art. 3 ust. 3 ustawy o zfśs). Świadczenie, wypłacane przez pracodawcę zatrudniającego ponad 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty i nie tworzącego zfśs, mimo nazwania go urlopowym, nie może być utożsamiane ze świadczeniem urlopowym, o którym mowa w ustawie o zfśs. Wydatki poniesione na wypłatę tego rodzaju świadczenia urlopowego nie są kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT.
Więcej w Rzeczpospolitej z 22 czerwca 2009 r.