Aby mówić o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towaru, trzeba go nie tylko przewieźć, ale podatnik musi dodatkowo uzyskać prawo do rozporządzania nim jak właściciel.
Podatniczka zwróciła się do naczelnika urzędu skarbowego o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia VAT z tytułu przywozu z innego państwa członkowskiego samochodu (formularz VAT-24). Naczelnik odmówił, gdyż uznał kupiony samochód za nowy środek transportu i stwierdził, że doszło do wewnątrzwspólnotowego nabycia nowego środka transportu, która to czynność podlega opodatkowaniu VAT.
Podatniczka twierdziła, że dwukrotnie uiściła VAT od sprowadzonego pojazdu – z tytułu importu w Niemczech oraz w Polsce z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu. Ponadto stwierdziła, że proces rejestracji i transportu pojazdu z Niemiec do Polski nie był odpłatnym nabyciem wewnątrzspólnotowym, gdyż pojazd został kupiony na cele prywatne.
Zdaniem WSA organy podatkowe nieprawidłowo rozumieją instytucję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Z dotyczącego go przepisu ustawy o VAT wynika, że niezbędnym elementem do uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru jest dokonanie nie tylko przemieszczenia towaru pomiędzy państwami członkowskimi, ale towarzyszyć temu musi także nabycie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, które ma miejsce w innym kraju członkowskim.
Więcej w Rzeczpospolitej z 26 czerwca 2009 r.