1 grudnia 2008 r. do ustawy o VAT wprowadzono przepis, że podstawę opodatkowania dla odsprzedawanych usług stanowi kwota należna z tytułu ich świadczenia i pomniejszona o kwotę podatku. Do kosztów odsprzedawanej usługi może tym samym zostać doliczona marża, podobnie jak dopuszczalne jest ustalenie wynagrodzenia poniżej tych kosztów, a więc ze stratą dla podatnika.

Kształtowanie przez strony wartości wynagrodzenia odsprzedawanej usługi według ich swobodnego uznania odpowiada regulacjom wspólnotowym, że podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą usługodawca otrzyma w zamian za świadczenie usług od nabywcy. Nie ma więc różnicy pomiędzy sytuacją, gdy podatnik sam wykonuje usługę i gdy nabywa ją w celu odsprzedaży. W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że sam otrzymał i następnie wykonał te usługi.

Refaktura to zwykła faktura VAT dokumentująca czynność opodatkowaną tym podatkiem, a nie wyłącznie dokument kosztowy. Wystawienie refaktury jest nie tylko sposobem przeniesienia kosztów na usługobiorcę, ale także obowiązkiem podatnika wynikającym z odsprzedaży usługi podlegającej regulacjom ustawy o VAT. Uzależnienie zatem możliwości sporządzenia refaktury od określenia w niej wynagrodzenia w wysokości kosztów poniesionych na jej nabycie jest próbą kształtowania w sposób nieuprawniony przedmiotu opodatkowania VAT.