Stażysta

Stypendium stażowe za wykonaną pracę płaci starosta, z którym podpisuje się umowę  cywilnoprawną.

Przyjęcie bezrobotnych na staż przebiega w trzech etapach:

1. Bezrobotny rejestruje się w powiatowym urzędzie pracy (PUP).

2. Może sam znaleźć pracodawcę, u którego odbędzie staż, albo korzysta z ofert, którymi dysponuje PUP; w obu przypadkach pracodawca składa wniosek o zorganizowanie stażu. Na jego rozpatrzenie starosta ma miesiąc.

3. Pracodawca i starosta podpisują umowę stażową.

Okres stażu wynosi 12 albo 6 miesięcy. Ze stażystą wolno rozwiązać umowę przed czasem tylko wtedy, gdy opuszcza pracę bez usprawiedliwienia lub naruszył regulamin pracy.

Pracownik tymczasowy

Jedyny koszt, jaki ponosimy w związku z jego pracą, to prowizja dla agencji. Pracownika tymczasowego zatrudnia za agencja pracy tymczasowej, która następnie na podstawie umowy cywilnoprawnej ich wypożycza. Wcześniej jednak trzeba uzgodnić z nią rodzaj pracy, swoje wymagania co do kwalifikacji tzw. czasownika, przewidywany okres wykonywania pracy, wymiar czasu pracy oraz miejsce jej wykonywania. Umowa o pracę zawarta z pracownikiem tymczasowym rozwiązuje się z upływem ustalonego okresu wykonywania pracy na rzecz użytkownika.

Powyższe kwestie te reguluje ustawa z 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (DzU nr 166, poz. 1608 ze zm.).

Uczeń / Student

Do prac sezonowych warto zatrudnić na zlecenie ucznia lub studenta, który nie ukończył 26 roku życia. Za wykonaną przez niego pracę, nie trzeba odprowadzać składek ZUS. Współpracę ze zleceniobiorcą można skończyć, kiedy się chce.

Młodociany

Pracujący nastolatek to mały wydatek dla firmy, ale tylko wtedy, gdy ma umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego. Młodocianego można zatrudnić tylko przy pracach lekkich. Ustawowy wymiar czasu pracy takich pracowników jest inny i zależy od wieku: dla osoby poniżej 16 lat najwyżej sześć godzin na dobę, a dla starszej siedem na dobę i 35 godzin w tygodniu (art. 2002 § 3 k.p.). Ponadto, jeżeli młodociany w ciągu doby pracuje dłużej niż cztery i pół godziny, udzielamy mu przynajmniej 30 minut przerwy wliczanej do czasu pracy. Zgodnie z art. 203 § 1 k.p. młodociani nie mogą pracować w godzinach nadliczbowych ani w porze nocnej. Ponadto w każdym tygodniu pracy przysługuje im 48-godzinny, nieprzerwany odpoczynek, który ma obejmować niedzielę. Ze względów składkowych nie opłaca się zatrudniać w wakacje młodocianych na etat przy pracach lekkich, bo od ich wynagrodzenia trzeba odprowadzać składki na ZUS tak samo, jak od każdego innego pracownika. Z tego też powodu ich wynagrodzenie nie może być niższe niż minimalne (1276 zł).

Telepracownik

Telepracownikowi płacimy tyle samo co innemu pracownikowi. Atut tego zatrudnienia jest tylko taki, że nie musimy organizować miejsca pracy na terenie firmy. Zatrudnieni pracują regularnie poza zakładem, wykorzystując środki komunikacji elektronicznej, tj. Internet czy telefon.

Telepracownicy mogą pracować na własnym sprzęcie, wtedy koszt z tym związany pokrywa zatrudniający. Przepisy nie określają jego wysokości, jedynie sposób jego wyliczenia.

Ukrainiec

Jak zatrudnić Ukraińca na pół roku

Cudzoziemcy nie muszą mieć zezwolenia. Wystarczy im wiza. Wolno zatrudniać bez zezwolenia na pracę, pod warunkiem że zatrudnienie nie przekroczy sześciu miesięcy w ciągu 12 kolejnych (np. od 1 lipca do końca grudnia). Po sześciu miesiącach obywatel ze wschodu powinien opuścić Polskę. Zatrudnienie powinno odbyć się z poniższą procedurą:

– Składamy dokumenty

Zanim przyjmiemy Ukraińca, potwierdzamy zamiar jego zatrudnienia w powiatowym urzędzie pracy i w konsulacie właściwym dla miejsca jego zamieszkania. W oświadczeniu wpisujemy dane identyfikacyjne swoje i obcokrajowca oraz miejsce i okres zatrudnienia. Nie ma urzędowego wzoru dokumentu;

– Czekamy cierpliwie na wizę
Na podstawie złożonego oświadczenia konsul wydaje cudzoziemcowi wizę z prawem do pracy. Jej wydanie może się przeciągać w czasie, dlatego w oświadczeniu o zamiarze zatrudnienia obcokrajowca podajemy, jak długo chcemy go zatrudniać. Najlepiej określić okres zatrudnienia.

Gdy chcemy takiego pracownika zatrzymać na dłużej niż pół roku, składamy wniosek o zezwolenie na pracę dla niego. Zezwolenie na pracę wydaje wojewoda, biorąc pod uwagę m.in. sytuację na lokalnym rynku pracy.

Więcej w Rzeczpospolitej z 8 czerwca 2009 r.