Zaległych podatków można dochodzić z wielu źródeł. Najczęściej będzie to wynagrodzenie za pracę oraz rachunki bankowe dłużnika. W ostateczności, gdy inne środki nie pomogą, należności można dochodzić z zajętych rzeczy ruchomych i nieruchomości.
Organ podatkowy sporządza upomnienie według wzoru określonego w przepisach rozporządzenia z 22 listopada 2001 r. Sporządza się je w dwóch egzemplarzach, z których jeden należy doręczyć zobowiązanemu, drugi natomiast pozostaje w aktach sprawy.
Upomnienie doręcza się podatnikowi lub jego pełnomocnikowi za pokwitowaniem odbioru. Przepisy art. 39 – 49 kodeksu postępowania administracyjnego, określające zasady doręczania pism, przewidują również sytuacje, w których pismo uznaje się za doręczone, pomimo, że adresat odmówił jego przyjęcia. W przypadku gdy podatnik odmówi odbioru upomnienia, uznaje sieje za doręczone w dniu odmowy jego przyjęcia.
W odniesieniu do gminnych należności podatkowych jest możliwe wszczęcie postępowania egzekucyjnego również bez konieczności doręczania upomnienia. Ma to miejsce w sytuacjach, w których zobowiązany ma obowiązek samodzielnie obliczać i uiszczać należności podatkowe bez wezwania. Ma to miejsce w przypadku podatku od nieruchomości oraz od środków transportowych, o ile podatnik złożył deklarację zawierającą pouczenie, że stanowi ona podstawę do wystawienia tytułu egzekucyjnego. Obowiązek taki ciąży na podatnikach będących osobami prawnymi, jednostkami organizacyjnymi nie posiadającymi osobowości prawnej oraz na wszystkich podatnikach podatku od środków transportowych.
Na mocy § 8 rozporządzenia z 22 listopada 2001 r. wierzyciel jest uprawniony do uzyskania w organie egzekucyjnym informacji o sposobie załatwienia wniosku egzekucyjnego. Obowiązkiem naczelnika urzędu skarbowego jest w takiej sytuacji udzielić wyczerpujących informacji o stanie sprawy.
Więcej w Rzeczpospolitej z 23 lipca 2009 r.