Przewodnik osoby niepełnosprawnej, który za swe usługi otrzyma od niej zapłatę, musi się z niej rozliczyć z fiskusem w zeznaniu rocznym.
Przewodnik, który otrzymał zapłatę od osoby niepełnosprawnej, jest obowiązany wykazać ją w zeznaniu rocznym jako dochód z tzw. innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z 1991 r. o PIT. Doliczając go w zeznaniu do innych dochodów zapłaci od niego stosowny podatek, zależny od ogólnego poziomu swych dochodów. Nie dotyczy natomiast takich dochodów obowiązek płacenia zaliczek w trakcie roku podatkowego.
Niepełnosprawny ma prawo pomniejszyć swój dochód w ramach ulgi rehabilitacyjnej o faktycznie poniesione wydatki, które muszą być udokumentowane. Wydatki, których nie trzeba dokumentować to:
– opłacenie przewodnika,
– utrzymanie przez niewidomych psa przewodnika,
– używanie przez osoby należące do I i do II grupy inwalidztwa samochodu osobowego stanowiącego własność lub współwłasność takich osób do przewozu na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.
Ulga na opłacenie przewodnika przysługuje tylko niewidomym z I lub II grupą inwalidztwa oraz osobom z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonym do I grupy inwalidztwa.
Więcej w Rzeczpospolitej z 27 lipca 2009 r.