Ustalenie wartości początkowej zależy od sposobu nabycia

Rzeczpospolita (2009-07-30), autor: Joanna Bonecka , oprac.: GR

lip 31, 2009

Wartość początkowa to nic innego jak podstawa naliczania odpisów amortyzacyjnych od danego składnika majątku. Przy jej ustalaniu nie ma jednak dowolności.

Zasady ustalania wartości początkowej określają przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 22g ust. 1) oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art.16g ust.1). Zgodnie z nimi za wartość początkową uważa się:

– w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia,

– w razie częściowo odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu (określonego w art. 11 ust. 2b ustawy o PIT oraz odpowiednio art.12 ust. 5a ustawy o CIT),

– w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,

– w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu,

– w razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej (z zastrzeżeniem art. 22g ust. 14b ustawy o PIT oraz odpowiednio art. 16g ust. 10b ustawy o CIT) – ustaloną przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o PIT, jeśli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Więcej w Rzeczpospolitej z 30 lipca 2009 r.