Wartość początkowa to nic innego jak podstawa naliczania odpisów amortyzacyjnych od danego składnika majątku. Przy jej ustalaniu nie ma jednak dowolności.
Zasady ustalania wartości początkowej określają przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 22g ust. 1) oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art.16g ust.1). Zgodnie z nimi za wartość początkową uważa się:
– w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia,
– w razie częściowo odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu (określonego w art. 11 ust. 2b ustawy o PIT oraz odpowiednio art.12 ust. 5a ustawy o CIT),
– w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,
– w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu,
– w razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej (z zastrzeżeniem art. 22g ust. 14b ustawy o PIT oraz odpowiednio art. 16g ust. 10b ustawy o CIT) – ustaloną przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.
Zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o PIT, jeśli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.
Więcej w Rzeczpospolitej z 30 lipca 2009 r.