Najem nieruchomości mieszkalnych jest opodatkowany na zasadach ogólnych (tj. według skali podatkowej) albo ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Zasady ogólne dają możliwość wliczania wydatków na utrzymanie lokalu (w tym i amortyzacji) w koszty uzyskania przychodu. Ryczałt ma tę zaletę, że jest prosty, a na dodatek do pewnej wysokości przychodów może być opłacalny podatkowo (bo stawka podatku wynosi 8,5%). Potem jednak gdy przychody przekroczą 13 510 zł, stawka podatku gwałtownie rośnie (do 20%) i ryczałt przestaje być atrakcyjny.
Z punktu widzenia wynajmującego najkorzystniej byłoby opłacać podatek według karty podatkowej. Ale ta forma jest możliwa tyko wtedy, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:
– wynajem dotyczy pokoi gościnnych i domków turystycznych (w tym wydawanie posiłków),
– łączna liczba pokoi (w tym także w domkach turystycznych) nie przekracza 12,
– wynajem jest prowadzony przy zatrudnieniu nie więcej niż dwóch pracowników lub dwóch pełnoletnich członków rodziny, nie wyłączając małżonka.
Zryczałtowany podatek w formie karty podatkowej mogą opłacać osoby fizyczne, które świadczą usługi hotelarskie polegające na wynajmie pokoi gościnnych i domków turystycznych. Wynajem mieszkań – nawet jeśli są to mieszkania jednopokojowe nie jest tożsamy z wynajmowaniem pokoi gościnnych i domków turystycznych – stanowisko dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 28 maja 2009 r. (1TPB1/415-189/09/HD).
Więcej w Rzeczpospolitej z 1 września 2009 r.