Karta podatkowa nie dla wszystkich wynajmujących

Rzeczpospolita (2009-09-01), autor: Katarzyna Jędrzejewska , oprac.: GR

wrz 2, 2009

Najem nieruchomości mieszkalnych jest opodatkowany na zasadach ogólnych (tj. według skali podatkowej) albo ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Zasady ogólne dają możliwość wliczania wydatków na utrzymanie lokalu (w tym i amortyzacji) w koszty uzyskania przychodu. Ryczałt ma tę zaletę, że jest prosty, a na dodatek do pewnej wysokości przychodów może być opłacalny podatkowo (bo stawka podatku wynosi 8,5%). Potem jednak gdy przychody przekroczą 13 510 zł, stawka podatku gwałtownie rośnie (do 20%) i ryczałt przestaje być atrakcyjny.

Z punktu widzenia wynajmującego najkorzystniej byłoby opłacać podatek według karty podatkowej. Ale ta forma jest możliwa tyko wtedy, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

–  wynajem dotyczy pokoi gościnnych i domków turystycznych (w tym wydawanie posiłków),

– łączna liczba pokoi (w tym także w domkach turystycznych) nie przekracza 12,

– wynajem jest prowadzony przy zatrudnieniu nie więcej niż dwóch pracowników lub dwóch pełnoletnich członków rodziny, nie wyłączając małżonka.

Zryczałtowany podatek w formie karty podatkowej mogą opłacać osoby fizyczne, które świadczą usługi hotelarskie polegające na wynajmie pokoi gościnnych i domków turystycznych. Wynajem mieszkań – nawet jeśli są to mieszkania jednopokojowe nie jest tożsamy z wynajmowaniem pokoi gościnnych i domków turystycznych – stanowisko dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 28 maja 2009 r. (1TPB1/415-189/09/HD).

Więcej w Rzeczpospolitej z 1 września 2009 r.