Jednym ze sposobów wygaśnięcia zobowiązań podatkowych, również tych powstałych na gruncie danin lokalnych, jest ich umorzenie. Może to nastąpić tylko w sytuacjach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub publicznym.
Umorzenie zaległości podatkowej pociąga za sobą umorzenie odsetek za zwłokę.
Aby skorzystać z prawa do umorzenia należy złożyć wniosek. Wniosek taki można złożyć także ustnie, do protokołu. Podanie powinno zawierać co najmniej treść żądania, wskazanie osoby, od której pochodzi, oraz jej adres.
Gdy obowiązek podatkowy ciąży na dwóch podmiotach, np. współwłaścicielach gruntu czy mieszkania (np. małżonkowie objęci wspólnością majątkową małżeńską) wniosek powinien zostać złożony w ich wspólnym imieniu, a nie tylko przez jedną osobę (męża lub żonę).
Jeżeli wniosek o umorzenie nie zawiera któregoś z istotnych elementów, organ podatkowy ma obowiązek wezwać podatnika do usunięcia braków, wyznaczając termin i konsekwencje jego niezachowania. Jeżeli podatnik nie uzupełni wniosku w terminie siedmiu dni, wniosek zawierający braki pozostawia się bez rozpatrzenia. O pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia organ podatkowy orzeka w drodze postanowienia. Uzasadnienie wniosku o umorzenie błędami merytorycznymi decyzji wymiarowej stanowi o braku merytorycznym, a nie formalnym, wniosku i skutkuje wydaniem decyzji odmownej.
Negatywne rozpatrzenie wniosku o umorzenie zaległości podatkowej nie stwarza stanu rzeczy osądzonej. W związku z tym podatnik może składać wnioski w tej sprawie tak długo, jak długo istnieje zaległość.
Więcej w Rzeczpospolitej z 8 września 2009 r.