Przepisy zasadniczo nie różnicują sytuacji pracowników odpoczywających w kraju i za granicą. Pracownik zawsze powinien udokumentować chorobę. Osoby, które postanowiły wypoczywać za granicą i tam zachorowały muszą dostarczyć do firmy zaświadczenie lekarskie nie później niż w ciągu siedmiu dni od daty jego otrzymania.
Jeśli nie dopełnią tego obowiązku, spowoduje to obniżenie o 25 proc wysokości zasiłku przysługującego za okres od ósmego dnia orzeczonej niezdolności do pracy do dnia dostarczenia zaświadczenia lekarskiego. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy niedostarczenie zaświadczenia nastąpiło z przyczyn niezależnych od ubezpieczonego.
Zgodnie z rozporządzeniem z 27 lipca 1999 r. w sprawie określenia dowodów stanowiących podstawę przyznania i wypłaty zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa – dowodem do przyznania i wypłaty zasiłku chorobowego za okres niezdolności do pracy orzeczonej za granicą jest przetłumaczone na język polski zaświadczenie zagranicznego zakładu leczniczego lub zagranicznego lekarza, wystawione na blankiecie z nadrukiem określającym nazwę zagranicznego zakładu leczniczego lub imię i nazwisko zagranicznego lekarza opatrzone datą wystawienia i podpisem; określające początkową i końcową datę tej niezdolności
Obowiązku przetłumaczenia na język polski nie stosuje się tylko do zaświadczeń wystawionych na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, w językach urzędowych tych państw.
Więcej w Rzeczpospolitej z 9 września 2009 r.