Firma, zgodnie z art. 53 k.p., może rozwiązać umowę o pracę z zatrudnionym, który długo przebywa na chorobowym. Okres choroby pozwalający na takie rozwiązanie zależy od zakładowego stażu danej osoby.
Jeżeli niezdolność do pracy wskutek choroby u osoby zatrudnionej w danej firmie krócej niż sześć miesięcy jest dłuższa niż trzy miesiące, to przełożony może zakończyć z nią współpracę.
Z pracownikami, którzy mają staż dłuższy lub są niezdolni do pracy wskutek wypadku przy pracy bądź choroby zawodowej, rozwiązanie umowy jest możliwe, jeżeli niezdolność do pracy trwa dłużej niż łączny okres pobierania wynagrodzenia i zasiłku chorobowego oraz świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze trzy miesiące.
Zgodnie z art. 8 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa – chorujący przed stratą pracy są chronieni maksymalnie przez 272 dni, a ci, którzy zapadli na gruźlicę, nawet przez 360 dni. U chorych okres zasiłkowy wynosi bowiem 182 dni, a okres pobierania świadczenia rehabilitacyjnego 90 dni. Dla chorych na gruźlicę okres zasiłkowy wydłuża się do 270 dni i do tego też doliczamy 90 dni (czyli pierwsze trzy miesiące świadczenia rehabilitacyjnego).
Aby firma mogła się pozbyć takiego pracownika, okres jego nieobecności z powodu choroby musi być nieprzerwany. Ponadto po powrocie ze zwolnienia zainteresowany musi być zdrowy. Pracodawca, zanim zwolni pracownika z powodu jego długotrwałej choroby, musi sprawdzić, czy jest on nadal niezdolny do pracy – wyrok Sądu Najwyższego z 21 września 2006 r., sygn. II PK 6/06.
Ciężar udowodnienia niezdolności do pracy pracownika stawiającego się do niej po wyczerpaniu okresu pobierania zasiłku chorobowego spoczywa na pracodawcy, który powinien skierować pracownika na odpowiednie badania lekarskie – wyrok SN z 25 listopada 2005 r., sygn. I PK 89/05.
Więcej w Rzeczpospolitej z 21 września 2009 r.