– podczas rehabilitacji osiąga miesięczne wynagrodzenie w kwocie niższej od przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.

Zasiłek wyrównawczy wypłacany jest w wysokości różnicy pomiędzy wspomnianym przeciętnym wynagrodzeniem, a miesięcznym wynagrodzeniem osiąganym za pracę.

Prawo do zasiłku wyrównawczego ustaje z dniem zakończenia rehabilitacji zawodowej i przesunięcia do innej pracy, nie później jednak niż po 24 miesiącach od dnia, w którym pracownik podjął rehabilitację, lub jeżeli z uwagi na stan zdrowia pracownika, według orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, rehabilitacja zawodowa stała się niecelowa.

Od orzeczeń lekarzy orzeczników ZUS w sprawach dotyczących zasiłku wyrównawczego przysługuje prawo do wniesienia sprzeciwu do komisji lekarskiej w ciągu 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.

Zasiłek wyrównawczy nie przysługuje pracownikowi uprawnionemu do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego. Zasiłek ten nie może być również wypłacany za okresy niezdolności do pracy z powodu choroby, sprawowania opieki, pobierania zasiłku macierzyńskiego, a także za okresy nieobecności w pracy z innych przyczyn, za które pracownik nie otrzymuje wynagrodzenia.

Zasiłek wyrównawczy nie przysługuje osobom wykonującym umowę zlecenia, jak również ubezpieczonym prowadzącym działalność gospodarczą.

Dokumentem niezbędnym do ustalenia prawa i wypłaty zasiłku wyrównawczego jest orzeczenie wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy lub orzeczenie lekarza orzecznika (komisji lekarskiej) ZUS o potrzebie przeprowadzania rehabilitacji zawodowej. Jeżeli zasiłek wypłacany jest przez ZUS, do jego wypłaty niezbędne jest zaświadczenie płatnika składek wystawione na druku ZUS Z-3 oraz zaświadczenie płatnika składek o wysokości wynagrodzenia osiąganego przez pracownika w czasie rehabilitacji zawodowej.

Więcej w Gazecie Prawnej z 21 września 2009 r.