Wierzytelność, która jest nie do odzyskania, a przedsiębiorca ma na to niezbite dowody, można zaliczyć do kosztów firmy.
Przepisy przewidują możliwość złagodzenia skutków związanych z opodatkowaniem należnych, ale nie otrzymanych przychodów poprzez uznanie kwot z niezapłaconych faktur za nieściągalne wierzytelności. Tak samo jak przy umorzeniu wierzytelności warunkiem ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jest wcześniejsze zaliczenie wierzytelności do przychodów należnych i nie przedawnienie. Kosztem jest wartość netto, a nie brutto (art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) ustawy o CIT i art. 23 ust 1 pkt 20 ustawy o PIT).
Wierzytelności nieściągalne można bezpośrednio odnieść w ciężar kosztów uzyskania przychodów tylko w sytuacji, gdy ich nieściągalność została odpowiednio udokumentowana. Brak jednego z dokumentów wymienionych w przepisach powoduje niemożność zaliczenia wierzytelności do kosztów podatkowych, nawet gdy faktycznie jest ona nieściągalna. Dowodów tych nie można zastępować innymi, gdyż ustawodawca stworzył tzw. zamknięty katalog dokumentów. Przepisy, które wymieniają te dokumenty, nie posługują się zwrotem w szczególności.
Więcej w Rzeczpospolitej z 21 września 2009 r.