Polacy bez problemów akceptują w pracy osoby niepełnosprawne ruchowo, niewidome, z uszkodzonym aparatem słuchowym lub mowy, a nawet z upośledzeniem umysłowym, natomiast obawiają się pracować z osobami psychicznie chorymi. W tej chwili to jest najbardziej pokrzywdzona i dyskryminowana grupa osób pod względem zatrudnienia i dotyczy to nie tylko Polski, ale także wysokorozwiniętych państw. Tymczasem aż 70% – chorych psychicznie mogłoby pracować poza zakładami pracy chronionej. – Czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.
Pracodawca powinien powiadomić podwładnych o swojej decyzji i przygotować ich na przyjęcie takiego pracownika. Wdrażanie osób niepełnosprawnych do pracy powinno się odbywać w sposób naturalny, nie wymuszony przez pracodawcę.
Dobrym rozwiązaniem byłby osobisty asystent, który przez pierwsze tygodnie pracy towarzyszyłby takiej niepełnosprawnej osobie w miejscu jej zatrudnienia. Jego rolą byłoby nie tylko zapoznanie podopiecznego z jego nowymi obowiązkami, ale też przełamanie lodów i uprzedzeń w stosunku do niego ze strony innych współpracowników. Niestety, w Polsce wciąż brakuje takich służb, które profesjonalnie przeprowadzałyby takie interwencje.
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 10 grudnia 2009 r.