Ekspert firmy Taxpoint, współpracujący z Dziennikiem Gazetą Prawną przedstawia propozycję rozwiązania dotyczącego zaliczania do kosztów odpisów amortyzacyjnych od środków uzyskanych z dotacji.
Jak czytamy w dzienniku, wartość otrzymanej dotacji jest zwolniona z CIT. Jednocześnie przepisy wprost zabraniają uznania za koszt odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, które zostały pokryte ze środków pochodzących z bezzwrotnej pomocy lub zostały podatnikowi zrefundowane.
Praktyczne zastosowanie tego przepisu budzi sporo wątpliwości. Podatnik otrzymuje częściowy zwrot poniesionych wydatków na zakup składników majątkowych dopiero po kilku miesiącach od ich zakupu oraz wprowadzenia do ewidencji środków trwałych. Przepis nie wskazuje, jak powinno się zaliczać w koszty podatkowe obliczoną część odpisów amortyzacyjnych, należy uznać, że w tym zakresie ustawodawca pozostawił podatnikowi swobodę. W szczególności nie jest wymagane, aby wartości odpisu amortyzacyjnego zaliczonego oraz niezaliczonego do kosztów w każdym okresie sprawozdawczym były ustalane w niezmiennej wysokości.
Żaden przepis ustawy o CIT nie przewiduje konieczności proporcjonalnego pomniejszania kosztów podatkowych o odpowiadającą dotacji część każdego kolejnego odpisu amortyzacyjnego. Z literalnej interpretacji art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT wynika jedynie reguła, że odpowiednia część odpisów amortyzacyjnych obliczonych zgodnie z przepisami nie może być zaliczona do kosztów podatkowych. Do czasu otrzymania dotacji podatnik ma prawo zaliczać odpisy amortyzacyjne do kosztów podatkowych na zasadach ogólnych, a późniejsze otrzymanie dotacji nie powoduje obowiązku skorygowania już rozpoznanego kosztu.
Od momentu faktycznego otrzymania dotacji zastosowanie znajdzie zasada, zgodnie z którą odpisy amortyzacyjne od środków trwałych w tej części, w której przedsiębiorca otrzyma zwrot poniesionych wydatków w formie dotacji unijnej, nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Należy więc ustalić, jaka wartość odpisów amortyzacyjnych nie może zostać zaliczona do kosztów w kolejnych okresach i monitorować poziom kosztów uzyskania przychodu tak, aby do czasu zakończenia okresu amortyzacji do kosztów podatkowych została zaliczona tylko ta część odpisów amortyzacyjnych, która odpowiada wartości składnika majątku niepokrytego dotacją.
Jednocześnie w poszczególnych miesiącach wysokości odpisu amortyzacyjnego zaliczonego i niezaliczonego do kosztów nie muszą być takie same. Możliwe jest przy tym zaliczanie pełnych odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych w pierwszym okresie amortyzacji i zupełne ich wykluczenie z kosztów w następnym (lub odwrotnie).
Nie wiadomo, jakie stanowisko w odniesieniu do zaproponowanego rozwiązania zajmą organy podatkowe.
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 18 marca 2010 r.