Jak czytamy w Rzeczpospolitej, pracodawcy muszą opłacać składkę na Fundusz Emerytur Pomostowych od 1 stycznia 2010 r. za wszystkich pracowników urodzonych po 31 grudnia 1948 r., którzy wykonują prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Ustalając prawo do takiej emerytury pomostowej, ZUS zalicza wprawdzie tylko okresy pracy wykonywanej na pełnym etacie. Nie oznacza to jednak, że tylko za tych pracowników należy opłacać składki na FEP.
Przepis wprowadzający taki obowiązek nie uzależnia bowiem ich odprowadzania od wymiaru czasu pracy, w jakim pracownik jest zatrudniony. Oznacza to, że składki na FEP należy płacić także za pracowników zatrudnionych przy pracy szczególnej, np. na pół lub ćwierć etatu.
Ustalając podstawę wymiaru składki na FEP, pracodawca powinien pamiętać o ograniczeniu wynikającym z art. 19 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Przepis ten przewiduje maksymalną roczną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w danym roku kalendarzowym, która nie może być wyższa od 30-krotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy. Ograniczenie to ma zastosowanie również do składek na FEP.
Składki na FEP trzeba opłacać od dnia, w którym pracownik rozpoczął pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, do dnia, w którym zaprzestał jej wykonywania.
Jeśli pracodawca zawarł z pracownikiem zatrudnionym w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze dodatkową umowę cywilnoprawną, przychód z niej wypłacony również powinien uwzględnić w podstawie naliczenia składki na FEP. Taki sam obowiązek ma wówczas, gdy wprawdzie nie zawarł z pracownikiem umowy cywilnoprawnej, ale umowa ta, zawarta z innym podmiotem, wykonywana jest na jego rzecz przez pracownika, z którym pozostaje w stosunku pracy.
Więcej w Rzeczpospolitej z 23 kwietnia 2010 r.