– matce albo ojcu,

– innym osobom, na których zgodnie z kodeksem rodzinnym i opiekuńczym ciąży obowiązek alimentacyjny,

– opiekunowi faktycznemu dziecka.

Podstawowym warunkiem przyznania wsparcia jest niepodjęcie lub rezygnacja z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem:

– o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji,

– o znacznym stopniu niepełnosprawności.

W przypadku jakichkolwiek wątpliwości, np. czy dzieci osoby niepełnosprawnej, nie mogą sprawować opieki, organ przyznający może przeprowadzić wywiad.

W przypadku wątpliwości organ właściwy może również wystąpić do ośrodka pomocy społecznej (OPS) o udzielenie informacji, co do okoliczności związanych z przyznaniem świadczenia, o ile zostały one ustalone w rodzinnym wywiadzie środowiskowym.

Aby otrzymać świadczenia pielęgnacyjne, trzeba w gminie właściwej ze względu na miejsce zamieszkania opiekuna złożyć wniosek oraz wymagane dokumenty. Wzór wniosku określa załącznik nr 7 rozporządzenia w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne.

Do wniosku trzeba dołączyć:

– orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności osoby wymagającej opieki,
 
– uwierzytelnioną kopię dokumentu potwierdzającego tożsamość osoby ubiegającej się o świadczenie pielęgnacyjne,

– zaświadczenie placówki zapewniającej całodobową opiekę, w przypadku umieszczenia w niej dziecka o liczbie dni w tygodniu, w których korzysta z tej opieki.

W przypadku gdy osobą wymagającą opieki jest dziecko do 16 roku życia, musi legitymować się orzeczeniem o niepełnosprawności. Osoba, która ukończyła 16 lat, musi mieć znaczny stopień niepełnosprawności potwierdzony odpowiednim orzeczeniem.