Zgodnie z art. 21 ust 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia się od podatku wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł. Rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.
Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 19 lutego 2010 r. wyjaśniła, że ze zwolnienia w limitowanej części korzystają jedynie świadczenia o charakterze rzeczowym. Natomiast nie można uznać, iż dofinansowanie części wartości wycieczek turystycznych czy wczasów pracowniczych jest świadczeniem rzeczowym, bowiem uczestnicy wycieczek i wczasów nie otrzymują świadczenia o charakterze materialnym, tj. rzeczowym. Przedmiotem świadczenia jest bowiem usługa, a nie rzecz. W związku z tym izba nakazała opodatkować wartość takiego świadczenia jako przychód pracownika ze stosunku pracy.
Inaczej sytuacja będzie wyglądała, gdy pracownicy sami organizują dla siebie wczasy turystyczne i występują z wnioskiem do pracodawcy o dofinansowanie z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. W takim przypadku dofinansowanie to stanowić będzie świadczenie pieniężne, do którego ma zastosowanie zwolnienie określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile istotnie ww. finansowanie mieści się w pojęciu działalności socjalnej, o której mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych – czytamy we wspomnianej interpretacji.
W interpretacji z 2 lutego 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach dodatkowo wyjaśniła zasady opodatkowania tego rodzaju świadczeń przyznawanych emerytom. Wolne od podatku dochodowego są: świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.
Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 2 lutego 2010 r. stwierdziła, że wszystko, co pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy jeśli nie stanowi wymienionego w art. 21 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu zwolnionego od podatku lub dochodu, od którego został zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia ministra finansów podlega opodatkowaniu ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 12 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychodem ze stosunku pracy jest wobec powyższego nie tylko wynagrodzenie za pracę, ale również nieodpłatne świadczenia. Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się, gdy przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia według cen stosowanych wobec innych odbiorców. Przychodem u pracownika będzie zatem różnica pomiędzy ceną stosowaną wobec innych osób a ceną uiszczoną przez niego. Nie w każdym jednak wypadku tak powstała różnica będzie przychodem. Nie będzie nim gdy:
– zakład pracy zgodnie z obowiązującym statutem nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług, które na preferencyjnych warunkach proponuje swoim pracownikom,
– odpłatność pracownika została skalkulowana co najmniej na poziomie kosztów,
– zakład pracy nie dokonał dopłaty do ceny, jaka została ustalona dla pracowników zakładu.
W razie niespełnienia nawet jednego z podanych warunków powstanie przychód u pracownika podlegający opodatkowania.
Odnosząc się do tego czy dofinansowanie opłat za korzystanie z zajęć sportowo-rekreacyjnych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych należy traktować jako przychód ze stosunku pracy, Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 11 lutego 2010 r., stwierdziła, że wszystkie świadczenia pozostające w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy stanowią przychód pracownika ze stosunku pracy. Nie można się zgodzić z twierdzeniem wnioskodawcy, że nie może przypisać świadczenia imiennie pracownikowi, ponieważ wartość kosztów usługi jest płacona ryczałtem. Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcą kosztów zająć sportowo-rekreacyjnych w fitness klubie dla pracowników i członków ich rodzin nie powinien stanowić przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika.
Więcej w Rzeczpospolitej z 2 czerwca 2010 r.