US właściwie ocenia firmy delegujące załogi za granicę
Komisja Petycji europarlamentu nie przyznała racji Izbie Pracodawców Polskich skarżącej się na ZUS, który miał jakoby uniemożliwiać polskim pracodawcom opłacanie w Polsce składek za pracowników oddelegowanych do pracy za granicą.
Postępowanie polskich i niemieckich władz nie jest sprzeczne z unijnym rozporządzeniem 1408/71, a konkretnie z przepisami dotyczącymi oddelegowania do pracy za granicę – stwierdziła Komisja Petycji.
Tymczasem izba zrzeszająca firmy wysyłające pracowników zagranicę oraz agencje pracy tymczasowej twierdziła, że ZUS odmawiał wydawania pracownikom delegowanym do pracy w innych państwach unijnych formularzy E101. Potwierdzają one stosowanie wobec pracownika polskich zasad ubezpieczeń społecznych zamiast reguł państwa przyjmującego.
Zasadą jest, że pracownik przemieszczający się po państwach Unii Europejskiej podlega systemowi zabezpieczenia społecznego tego państwa, w którym pracuje, nawet jeśli mieszka gdzie indziej. Są jednak wyjątki od tej reguły.
Jeżeli firma, w której jest zatrudniony, skieruj e go do pracy na terytorium innego państwa unijnego, to podlega on nadal przepisom ubezpieczeń społecznych państwa, w którym jego pracodawca ma siedzibę. Pracownik nie może być jednak wysłany na dłużej niż miesięcy ani skierowany zamiast innej
osoby, której okres oddelegowania już upłynął. Jeżeli jednak z nieprzewidzianych przyczyn praca za granicą się przedłuża, oddelegowany pracownik może nadal podlegać ubezpieczeniom państwa wysyłającego, nie dłużej jednak niż przez kolejnych 12 miesięcy.
Wtedy składki mogą być opłacane w państwie wysyłającym (np. w Polsce) zamiast w państwie oddelegowania (np. w Niemczech). Aby jednak było to możliwe, pracodawca polski musi spełnić odpowiednie warunki, co stwierdza właściwy dla pracodawcy oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jeżeli uzna, że pracodawca wysyłający je spełnił, wystawia delegowanemu pracownikowi formularz E 101, który potwierdza stosowanie do niego polskich zasad ubezpieczeń społecznych.
Jakie kryteria musi spełnić pracodawca wysyłający Przede wszystkim prowadzić działalność na szeroką skalę na terytorium państwa, w którym jest zarejestrowany.
W tym celu ZUS bada wszystkie kryteria charakteryzujące działalność prowadzoną przez dane przedsiębiorstwo. Chodzi o miejsce siedziby pracodawcy i zarządu, liczbę pracowników administracyjnych na terytorium państwa, w którym przedsiębiorstwo jest zarejestrowane, a w drugim państwie – miejsce,
w którym rekrutuje się wysłanych pracowników oraz zawiera większość umów z klientami. Ponadto ZUS bada przepisy właściwe dla umów o pracę zawieranych przez przedsiębiorstwo z pracownikami oraz umów zawieranych z klientami, a także obroty w każdym z dwóch państw członkowskich w reprezentatywnym okresie. Lista ta nie jest wyczerpująca, a kryteria są ustalane oddzielnie dla konkretnych pracodawców. Wszystkie zawiera decyzji a komisji administracyjnej ds. zabezpieczenia społecznego pracowników migrujących nr 181 z 13 grudnia 2000 r. oraz Praktyczne wskazówki dotyczące skierowania pracowników do państw członkowskich UE, EOG i do Szwajcarii".
ZUS przedstawił, na wniosek służb Komisji Petycji, wytyczne, którymi się kieruje przy ustalaniu właściwego ustawodawstwa. Wynikało z nich, że przy podejmowaniu decyzji uwzględnia wszystkie kryteria zawarte w przepisach unijnych.
Służby komisji zwróciły się do Izby Pracodawców Polskich o udzielenie informacji dotyczących konkretnych przypadków będących podstawą skargi, ale nie otrzymały odpowiedzi. W efekcie Komisja Petycji nie uznała praktyk polskich i niemieckich za sprzeczne z zasadami unijnymi.
Więcej Rzeczpospolita.