Firmy, które wypłacają pracownikom świadczenia urlopowe, ewidencjonują je w księgach rachunkowych jako koszty działalności operacyjnej. Od tego świadczenia odprowadzany jest też podatek dochodowy – czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.
Jak informuje dziennik, firmy z sektora prywatnego mają obowiązek tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, jeżeli zatrudniają na 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Pracodawcy prowadzący działalność w formach organizacyjno-prawnych jednostek sektora finansów publicznych tworzą go bez względu na zatrudnienie. Ci, którzy nie mają obowiązku tworzenia ZFŚS, mogą go utworzyć. Jeżeli jednak na to się nie zdecydują, mają prawo wypłacać pracownikom świadczenia urlopowe.
Jak donosi „DGP”, zgodnie z przepisami wysokość świadczenia urlopowego nie może przekroczyć wysokości odpisu podstawowego na fundusz, odpowiedniego do rodzaju zatrudnienia pracownika. Wysokość świadczeń dla pracownika zatrudnionego w normalnych warunkach pracy nie może więc przekroczyć 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w II półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowiło kwotę wyższą.
W ewidencji świadczeń urlopowych istotną kwestią będzie ich oskładkowanie i opodatkowanie. Należy więc pamiętać, że w przypadku ich wypłaty odprowadzany jest podatek dochodowy od osób fizycznych. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT stanowi ono przychód dla pracownika, natomiast art. 31 ustawy o PIT stanowi, że pracodawca zobowiązany jest obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.
Świadczenie urlopowe, którego wysokość nie przekracza rocznego odpisu podstawowego z ZFŚS, nie podlega składce na ubezpieczenie społeczne, co wynika z art. 3 ust. 6 ustawy o ZFŚS. Nie trzeba w tym przypadku odprowadzać składki zdrowotnej.
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 5 lipca 2010 r.