Jak odpowiada ekspertka współpracująca z DGP – ważne jest to, że wspomniana ustawa określiła maksymalne terminy zapłaty w transakcjach między przedsiębiorcami. W transakcjach, w których wierzycielem jest mikro-, małe lub średnie przedsiębiorstwo, a dłużnikiem duża firma (tzw. transakcje asymetryczne), maksymalny termin zapłaty wynosi 60 dni od doręczenia faktury lub rachunku. W przypadku podmiotów równorzędnych termin zapłaty dłuższy niż 60 dni jest dopuszczalny jedynie, jeżeli zostanie on wyraźnie przewidziany w umowie i nie jest rażąco nieuczciwy wobec wierzyciela. W przypadku sporu ciężar wykazania, że termin zapłaty nie jest rażąco nieuczciwy dla wierzyciela, spoczywa na dłużniku. Po upływie terminu zapłaty wierzyciel jest uprawniony do dochodzenia podwyższonych odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych, które obecnie wynoszą 10,1 proc. w stosunku rocznym. Po upływie terminu zapłaty wierzyciel może żądać od dłużnika zapłaty rekompensaty za koszty odzyskiwania należności wynoszącej – w zależności od wartości transakcji – równowartość od 40 euro do 100 euro. Ponadto, gdy określony w umowie termin zapłaty przekracza 120 dni i został ustalony w sposób rażąco nieuczciwy wobec wierzyciela, to może on odstąpić od umowy albo ją wypowiedzieć. Zmienione przepisy stosuje się do transakcji handlowych zawartych po 1 stycznia 2020 r. 

 

Przy dochodzeniu roszczeń na drodze sądowej istotne są uproszczenia w uzyskaniu zabezpieczenia roszczeń wprowadzone do kodeksu postępowania cywilnego. Otóż wierzycieli zwolniono z obowiązku uprawdopodobnienia interesu prawnego w uzyskaniu zabezpieczenia roszczeń wynikających z nieuregulowanych należności z transakcji handlowych, których każdorazowa wartość nie przekracza 75 tys. zł, oraz gdy od terminu płatności upłynęły co najmniej trzy miesiące. W praktyce rozwiązanie to stanowi duże ułatwienie dla wierzycieli. 

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 8 września 2020 r.