Pracownik, który w wyniku wypadku w firmie straci zdolność do pracy lub zwiększą się jego potrzeby życiowe, może żądać od niej renty wyrównawczej. Gdy sąd ją przyzna, ale nie dopatrzy się winy pracodawcy, to wydatki z tym związane można uwzględnić w rozliczeniach CIT – czytamy w Rzeczpospolitej.

Z pytaniem do Izby Skarbowej w Poznaniu wystąpiła spółka. Wyroki sądu powszechnego zobowiązały ją do zapłaty comiesięcznej renty wyrównawczej wraz z odsetkami na rzecz pracownika, który uległ wypadkowi przy pracy. Kwoty te sąd przyznał zgodnie z zasadą ryzyka przewidującą odpowiedzialność przedsiębiorcy niezależnie od winy w powstaniu szkody. W trakcie postępowania stwierdzono bowiem, że wypadek nie był skutkiem działania siły wyższej, tj. można mu było zapobiec. Właściwa prokuratura badająca sprawę umorzyła śledztwo dotyczące ewentualnego popełnienia czynu zabronionego przez pracowników spółki odpowiedzialnych za bezpieczeństwo.

Spółka powzięła wątpliwość, czy wydatki na wypłatę comiesięcznej renty wyrównawczej i ewentualnych odsetek może uznać za koszty uzyskania przychodów. Jej zdaniem są to koszty podatkowe, bo służą osiąganiu przychodów lub zachowaniu ich źródła, a ich odliczalność, w przeciwieństwie do jednorazowych odszkodowań za wypadki przy pracy, nie została wyłączona w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W swojej pierwotniej interpretacji z 4 sierpnia 2010 (ILPB3/423-411/10-5/JG) Izba Skarbowa w Poznaniu uznała, że celem zapłaty renty wyrównawczej nie jest uzyskanie przychodu, lecz zwolnienie się spółki z zobowiązania będącego następstwem szkody wyrządzonej pracownikowi. Oznacza to, że wydatki nie są kosztem uzyskania przychodów. Nie spełniają bowiem przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Spółka skierowała skargę do sądu. WSA w Łodzi był odmiennego zdania niż izba skarbowa. W wyroku z 11 stycznia 2011 (I SA/Łd 1313/10) uznał, że jeżeli wypadek nie został zawiniony przez spółkę, to zapłata renty wyrównawczej z odsetkami jest kosztem podatkowym. Biorąc pod uwagę stanowisko WSA w Łodzi, Izba Skarbowa w Poznaniu 25 maja 2011 r. wydała interpretację (ILPB3/423-411/10/11-S/JG), w której przyznała rację spółce.

Więcej w Rzeczpospolitej z 1 lipca 2011 r.