Jak odpowiada „GP” – za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby trwającej dłużej niż 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50, rok życia, trwającej łącznie dłużej niż 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy. Wynika to z art. 92 § 4 Kodeksu pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.). Zasiłku chorobowego nie zalicza się do kosztów działalności operacyjnej. Jest on bowiem finansowany ze środków ZUS.

Zasiłek chorobowy nie podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek zarówno na ubezpieczenia społeczne, jak i na ubezpieczenie zdrowotne. Wynika to z art. 18 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 121 ze zm.) i art. 81 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 581 ze zm.).

Pracodawca jest natomiast obowiązany od kwoty wypłaconego zasiłku chorobowego pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ewidencja operacji dotyczących zasiłku chorobowego wypłaconego przez upoważnionego pracodawcę może przebiegać zapisami:

1. Kwota zasiłku chorobowego należna pracownikowi:

– Wn konto 22 „Rozrachunki publicznoprawne” (w analityce: Rozrachunki z ZUS),

– Ma konto 23-0 „Rozrachunki z pracownikami”.

2. Zaliczka na podatek dochodowy:

– Wn konto 23-0 „Rozrachunki * z pracownikami”,

– Ma konto 22 „Rozrachunki publicznoprawne” (w analityce: Rozrachunki z urzędem skarbowym).

3. Wypłata zasiłku chorobowego po potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy:

– Wn konto 23-0 „Rozrachunki z pracownikami”,

– Ma konto 10 „Kasa” lub konto 13-0 „Rachunek bieżący”.

Więcej w Gazecie Podatkowej z 23 listopada 2015 r.