W marcu 2014 r. Minister Sportu i Turystyki odmówił przyznania stypendium sportowego Renacie K., mistrzyni w kolarstwie.

Renata K. była zawodniczką kadry narodowej osób niepełnosprawnych w kolarstwie. Uzasadnieniem dla odmowy przyznania stypendium było niespełnienie przez zawodniczkę przesłanki określonej w § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sportu i Turystyki z 15 października 2012 r. w sprawie stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej. Zgodnie z § 4 ust. 2 powołanego rozporządzenia, stypendium sportowe może otrzymać członek kadry narodowej, który uczestniczył w mistrzostwach świata, o ile brało w nich udział co najmniej 12 zawodników z co najmniej 8 państw.

W konkurencji jazdy indywidualnej na czas startowało 10 zawodniczek z 8 państw, w konkurencji wyścigu ze startu wspólnego kobiet, natomiast startowało 11 zawodniczek z 8 państw. W związku z tym organ stwierdził, iż nie została spełniona przesłanka wskazana w rozporządzeniu.

Minister uznał także, że regulamin Mistrzostw Świata w Kolarstwie nie ograniczał liczby zawodników startujących w danych konkurencjach. Następnie skarżąca złożyła do Ministra Sportu i Turystyki wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, zwracając się o przyznanie jej stypendium sportowego. Nie przyniosło to jednak oczekiwanego rezultatu.

Renata K. złożyła skargę do Wojewódzkiego sądu Administracyjnego w Warszawie, w której wniosła o uchylenie decyzji organu obu instancji. Decyzjom zarzuciła m. in. naruszenie przepisów dot. warunków i trybu wydawania aktów wykonawczych do ustawy, tj. art. 32 ust. 7 ustawy o sporcie w związku z art. 92 ust. 1 Konstytucji RP poprzez jego błędne zastosowanie.

Skarżąca wskazała, że w jeździe indywidualnej zajęła drugie miejsce, a startowało 10 zawodników z 8 państw, natomiast w konkurencji na dystansie 51,8 km ze startu wspólnego także zajęła drugie miejsce. Startowało wówczas 11 zawodników z 8 państw. Regulamin zawodów dopuszczał udział mniejszej liczby zawodników, w związku z czym decyzja o odmowie przyznania stypendium była pozbawiona podstaw prawnych.

Skarżąca zarzuciła również naruszenie przepisów Konstytucji RP, gdyż rozstrzygnięcie prowadzi do nierównego traktowania osób, które przygotowują się do zawodów i zdobywają najwyższe osiągnięcia sportowe (srebrny medal meriti) z takim samym wysiłkiem, jak zawodnicy z liczniej reprezentowanych dyscyplin i konkurencji.

W konsekwencji prowadzi do sytuacji, że osoba zdobywająca drugie miejsce i srebrny medal oraz piąte miejsce w konkurencji reprezentowanej przez mniejszą liczbę zawodników nie otrzymuje stypendium, a osoba uzyskująca 8-me miejsce w liczniej reprezentowanej konkurencji, stypendium takie otrzyma.

Zdaniem Renaty K. doszło do dyskryminacji osoby niepełnosprawnej, z powodu zrównania kryterium wymaganej liczby uczestników w konkurencji sportowej w zakresie sportowców sprawnych i niepełnosprawnych, w sytuacji gdy w społeczeństwie i wśród osób uprawiających sport, mniejsza jest liczba osób dotkniętych niepełnosprawnością.

Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę zawodniczki. Nie podzielił bowiem zasadniczych wątpliwości co do konstytucyjności rozporządzenia.

W ocenie WSA skarżąca kwestionowała całe rozporządzenie, uznając zawarte w nim regulacje za naruszające wymieniony przepis Konstytucji RP. Sąd zauważył, że uprzednio obowiązujące rozporządzenie, z 26 stycznia 2009 r. w sprawie stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej osób niepełnosprawnych i kadry paraolimpijskiej, nie przewidywało w swej procedurze przyznawania stypendiów zapisów podobnych do zaskarżonego rozporządzenia.

Jednakże ograniczało możliwość jego przyznania do zajęcia przez zawodnika jedynie pierwszych trzech miejsc. WSA nie zgodził się ze skarżącym, aby rozporządzenie to naruszało art. 32 Konstytucji RP.

Renata K. reprezentowana przez pełnomocnika złożyła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w której powtórzyła zarzuty o niekonstytucyjności warunków ograniczających prawa niepełnosprawnych zawodników.

NSA (wyrok z dnia 5 lipca 2017 r., sygn. akt: II GSK 2876/15) przyznał rację zawodniczce i uchylił wyrok sądu I instancji.

Więcej w Rzeczpospolitej z 9 lipca 2017 r.