O 247 zł wzrośnie od stycznia finansowe wsparcie dla osób, które zrezygnowały z pracy, aby zajmować się niepełnosprawnym członkiem rodziny, jeśli jego dysfunkcja zdrowotna powstała, zanim skończył 18 lub 25 lat – czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.

Tak duży wzrost wysokości świadczenia pielęgnacyjnego to efekt przyjętego w ustawie z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2220 ze zm.) mechanizmu waloryzacji jego kwoty. Zakłada on, że wysokość świadczenia zmienia się od 1 stycznia danego roku o wskaźnik, którym jest procentowy wzrost najniższego wynagrodzenia za pracę. W związku z tym, że rząd zdecydował się podnieść wysokość minimalnej pensji w 2020 r. o 15,6 proc. (z 2250 zł do 2600 zł), o tyle też rośnie świadczenie pielęgnacyjne. W efekcie przez następne 12 miesięcy wsparcie będzie wypłacane opiekunowi przez ośrodek pomocy społecznej w wysokości 1830 zł miesięcznie (w 2019 r. było to 1583 zł).

Powiązanie kwoty świadczenia pielęgnacyjnego ze wzrostem najniższej płacy powoduje coraz większą dysproporcję między tą formą wsparcia a specjalnym zasiłkiem opiekuńczym oraz zasiłkiem dla opiekuna. Te przysługują osobom zajmującym się krewnym, który stał się niepełnosprawny w dorosłym życiu, i wynoszą po 620 zł (ich wysokość jest weryfikowana co trzy lata wraz z innymi świadczeniami rodzinnymi). Wprawdzie w październiku 2014 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że uzależnianie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego od wieku powstania niepełnosprawności jest niezgodne z zasadą równości, ale do tej pory wyrok nie został wykonany. Aby beneficjenci specjalnego zasiłku lub zasiłku dla opiekuna mogli uzyskać prawo do wyższego aż o 1210 zł świadczenia pielęgnacyjnego, muszą skorzystać z procedury odwoławczo-skargowej, bo organy wyższej instancji orzekają na ich korzyść bezpośrednio na podstawie wyroku trybunału.

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 2 stycznia 2020 r.