Antydyskryminacyjne dyrektywy Unii Europejskiej nałożyły na państwa członkowskie obowiązek skutecznej walki z dyskryminacją z powodu płci, rasy, pochodzenia etnicznego, orientacji seksualnej, wieku, niepełnosprawności i religii. Bezdyskusyjne jest że na gruncie tych dyrektyw osobami chronionymi przed nierównym traktowaniem są tzw. nosiciele cech prawnie chronionych – osoby niepełnosprawne, wyznające konkretną religię, osoby o określonej orientacji seksualnej czy o konkretnym kolorze skóry. Powstaje jednak pytanie, czy zakres podmiotowy dyrektyw odnosi się tylko i wyłącznie do wyżej wymienionych przedstawicieli grup osób.

Wydaje się, że prawo wspólnotowe takich ograniczeń nie stawia, a swoją ochronę rozciąga również na osoby, które w jakiś sposób są powiązane z takimi cechami lub z osobami noszącymi takie cechy. Wtedy dyskryminacja przybiera postać dyskryminacji poprzez asocjację (z ang. discrimination by association), polegającą na zastosowaniu zakazanych prawem praktyk dyskryminacyjnych wobec osób, których dyrektywy antydyskryminacyjne nie wymagaja wprost jako podmioty chronione. Zgodnie z unijną legislacją, ochrona ta nie ogranicza się więc wyłącznie do bezpośrednich ofiar dyskryminacji, ale Prezesa Rady do wszystkich tych, którzy udzielają im wsparcia lub pomagają we wnoszeniu skarg  i wszczynaniu postępowań.

Więcej Gazeta Prawna.