– w zakładowym lub międzyzakładowym ośrodku rehabilitacji zawodowej albo

– u pracodawcy na wyodrębnionym stanowisku pracy dostosowanym do potrzeb adaptacji lub przyuczenia do określonej pracy, jeżeli jego miesięczne wynagrodzenie osiągane podczas rehabilitacji będzie niższe od przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

Zasiłek stanowi więc różnicę między przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem pracownika ustalonym dla celów obliczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego a miesięcznym wynagrodzeniem osiągniętym za pracę w warunkach rehabilitacji zawodowej. Przysługuje przez okres rehabilitacji zawodowej.

Jeżeli pracownik przepracował tylko część miesiąca wskutek nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, zasiłek za ten miesiąc przysługuje w wysokości różnicy między przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem, zmniejszonym o 1/30 część za każdy dzień tej nieobecności, a wynagrodzeniem osiągniętym w tym miesiącu.

Nie należy się za okresy niezdolności do pracy spowodowane chorobą, sprawowaniem opieki, pobieraniem zasiłku macierzyńskiego oraz za okresy nieobecności w pracy z innych przyczyn, za które pracownik nie otrzymuje wynagrodzenia. Nie ma co na nie liczyć pracownik, który jest uprawniony do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy.

Prawo do zasiłku ustaje z dniem zakończenia rehabilitacji zawodowej i przesunięcia do innej pracy, nie później jednak niż po 24 miesiącach od dnia, w którym pracownik podjął rehabilitację. Jego realizacja może zostać wstrzymana, gdy lekarz orzecznik ZUS wyda orzeczenie, że z uwagi na stan zdrowia ubezpieczonego rehabilitacja stała się niecelowa.