Od 1 czerwca 2011 r. uprawnienia pracownika z tytułu niepełnosprawności, w tym prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego, przysługują dopiero od dnia wliczenia go do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Z reguły następuje to od daty przedstawienia pracodawcy orzeczenia potwierdzającego niepełnosprawność – czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.

Od 1 stycznia 2011 r. w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych został dodany przepis art. 2a regulujący, od jakiej daty wlicza się pracownika do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych u danego pracodawcy.

W przypadku przedstawienia pracodawcy przez pracownika pierwszego orzeczenia potwierdzającego niepełnosprawność, do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych wlicza się go od dnia przedłożenia tego orzeczenia. Szersze możliwości istnieją w przypadku przedstawiania kolejnych orzeczeń.
W sytuacji gdy pracownik przedstawił pracodawcy kolejne orzeczenie potwierdzające niepełnosprawność, a wniosek o wydanie tego kolejnego orzeczenia został złożony nie później niż w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin ważności poprzedniego orzeczenia, pracownika wlicza się do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych, począwszy od dnia złożenia wniosku o wydanie kolejnego orzeczenia, jeśli wynika z niego, że pracownik był w tym okresie niepełnosprawny.

Ponadto – bez względu na datę złożenia wniosku o wydanie kolejnego orzeczenia potwierdzającego niepełnosprawność – pracownika wlicza się do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych również w okresie do trzech miesięcy poprzedzających dzień przedstawienia pracodawcy kolejnego orzeczenia, jeżeli z treści tego orzeczenia wynika, że był w tym okresie niepełnosprawny.

Pięć miesięcy po tej zmianie, 1 czerwca 2011 r., wszedł w życie art. 20c ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, zgodnie z którym uprawnienia pracownicze określone w rozdziale 4 tej ustawy (w tym m.in. prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego) przysługują niepełnosprawnemu pracownikowi odpowiednio od dnia, od którego został wliczony do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych na zasadach określonych w art. 2a.

Przed tą datą przesłanki uprawnienia do dodatkowego urlopu wynikały tylko z art. 19 ustawy, w związku z czym nie było ono uzależnione nawet od posiadania przez pracodawcę informacji o tym, że w związku z zaliczeniem do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności pracownikowi przysługuje dodatkowy urlop. Zgodnie z wyrokiem SN z 29 czerwca 2005 r. (II PK 339/04, OSNP 2006/9-10/150) nieuzyskanie przez pracodawcę wiadomości o przysługującym pracownikowi z mocy przepisów prawie do dodatkowego urlopu wypoczynkowego mogło – w konkretnych okolicznościach – oznaczać, że pracodawcy nie można zarzucić zawinionego niewykonywania zobowiązania do udzielenia urlopu zgodnie z prawem pracy.

Brak winy pracodawcy nie unicestwiał natomiast prawa do urlopu. Po zmianach jednym z warunków skorzystania z uprawnień pracowniczych z tytułu niepełnosprawności jest zawiadomienie o niej pracodawcy.

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 2 czerwca 2011 r.