Fiskus może odmówić rozłożenia na raty zaległości, która powstała na skutek ujawnienia dochodów w trakcie kontroli podatkowej.

Jak czytamy w Rzeczpospolitej organ podatkowy w decyzji dotyczącej wnioskowanej ulgi w spłacie zaległości podatkowej uznał co prawda, że w sprawie zachodził ważny interes podatnika, ale przeciwko przyznaniu ulgi podatkowej przemówił interes publiczny.

Podatniczka w momencie składania wniosku o ulgę znajdowała się w trudnej sytuacji bytowej, a jej stan majątkowy mógł stanowić samodzielną przesłankę rozłożenia zaległości na raty. Prowadząc działalność gospodarczą nie wywiązywała się ze swoich obowiązków, min. nie zarejestrowała tej działalności, nie złożyła oświadczenia o wyborze formy opodatkowania, nie prowadziła ksiąg podatkowych, nie wykazywała przychodów z tytułu świadczonych usług finansowych i nie uiszczała podatków, choć uzyskiwane dochody umożliwiały zapłatę należności podatkowych. Po przeprowadzeniu kontroli podatkowej u podatniczki pojawiła się zaległość, złożyła wniosek o przyznanie ulgi w spłacie tego zobowiązania.

Organ podatkowy uznał, że w takim wypadku powstanie zaległości podatkowej nie wynikało z nadzwyczajnej losowej sytuacji, lecz było efektem zaniedbań. Sam fakt że w momencie składania wniosku o rozłożenie na raty podatniczka znajdowała się w trudnej sytuacji bytowej, okazał się niewystarczający do przyznania wnioskowanej ulgi. Skutkowałoby to bowiem preferencyjnym traktowaniem w stosunku do podatników, którzy rzetelnie i uczciwie wywiązywali się ze swoich obowiązków, co naruszało interes publiczny.

Z tym stanowiskiem zgodził się też WSA w Bydgoszczy 8 grudnia 2010 r. (I SA/Bd 911/10), który uznał, że decyzja organu nie naruszała prawa a przedstawione okoliczności nie uzasadniały przyznania ulgi podatkowej. W tym samym wyroku WSA podkreślił jednak, że „wniosek o rozłożenie na raty zaległości podatkowych może być ponawiany i każdorazowo podlega ocenie organu podatkowego. W szczególności w przypadku zmiany stanu faktycznego lub uzyskania nowych dowodów skarżąca może ponownie wystąpić z wnioskiem o rozłożenie na raty należności i wówczas ponownie sprawa ta będzie rozstrzygana przez organ. Wydanie decyzji w przedmiocie rozłożenia na raty należności nie korzysta z powagi rzeczy osądzonej”.

Więcej w Rzeczpospolitej z 21 czerwca 2011 r.