Przy badaniu, czy pracodawca terminowo poniósł koszty płacy w związku z uzyskiwaniem dopłat do wynagrodzeń niepełnosprawnych pracowników, ma znaczenie data rzeczywistej zapłaty składek na ubezpieczenia społeczne, a nie data ich rozliczenia albo zaksięgowania przez ZUS – czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.
Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrywał skargę kasacyjną PFRON, który zaskarżył wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sygn. akt V SA/Wa 1533/20), uchylający jego decyzję nakazującą pracodawcy zwrot pieniędzy przekazanych tytułem dofinansowań do wynagrodzeń. PFRON uznał, że firma naruszyła art. 26a ust. 1a1 pkt 3 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 573 ze zm.). Stanowi on, że dopłaty nie przysługują, jeśli koszty płacy zostały poniesione przez pracodawcę z uchybieniem terminów określonych odrębnymi przepisami.
PFRON stwierdził, że było tak w tym przypadku, bo dla ustalenia terminów opłacenia składek należy przyjąć daty rozliczania należności na ZUS na poszczególne fundusze, zgodnie z zasadami wynikającymi z par. 12 rozporządzenia Rady Ministrów z 21 września 2017 r. w sprawie szczegółowych zasad postępowania w sprawach rozliczania składek, do których poboru jest zobowiązany ZUS (Dz.U. poz. 1831 ze zm.), a te uiszczone przez pracodawcę zostały przez zakład zaliczone na wcześniejsze zobowiązania.
Spór między pracodawcą a PFRON trafił do WSA w Warszawie, który orzekł, że ten drugi dokonał błędnej interpretacji przepisów. Fundusz złożył kasację do NSA, ale została ona oddalona. Sąd w uzasadnieniu podkreślił, że ustawodawca w art. 26a ust. 1a1 pkt 3 ustawy o rehabilitacji posłużył się zwrotem „poniesione” w stosunku do kosztów płacy, co przemawia za przyjęciem, że chodzi o faktyczne (rzeczywiste) poniesienie składek, czyli opłacenie ich przez pracodawcę, nie zaś o ich rozliczenie czy zaksięgowanie przez ZUS. W ocenie NSA świadczy o tym również wykładnia celowościowa, skoro wprowadzenie tego przepisu do ustawy o rehabilitacji niewątpliwie miało służyć dyscyplinowaniu pracodawców w terminowym ponoszeniu kosztów płacy niepełnosprawnych pracowników za dany okres rozliczeniowy.
NSA (wyrok z 4 marca 2022 r., sygn. akt i GSK 18/22) zgodził się z argumentacją zaprezentowaną przez sąd I instancji.
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 9 czerwca 2022 r., autor: Michalina Topolewska, oprac.: GR